Uncategorized
Cosmeticatermenanalfabeet

Cosmeticatermenanalfabeet

Ik snap helemaal niks van de moeilijke termen op beautyverpakkingen. En dat frustreert me soms.

Mijn fascinatie voor beautyproducten groeit met de dag. Niet dat ik ijdeler word, hoor, en je hoeft niet bang te zijn dat ik er over een jaar bij loop als een volgeplamuurde make-updoos. Niet op die manier. Maar ik word me steeds bewuster van wat ik allemaal op mijn huid smeer en wat dat voor invloed heeft, of kan hebben.

Vroeger lette ik bij het kopen van beautyproducten vooral op de mooie verpakking en de geur. Ziet het er fancy uit en ruikt het goed? Kopen, die hap! Na een tijdje, toen mijn huid wat droger begon te worden, ging ik letten op het huid- of haartype dat op de verpakking vermeld stond. En als er dan een fantastisch plaatje van één of andere vrucht, een noot of een ander levensveranderend ingrediënt op stond, was ik om. Want ja, het zou wel werken, toch? Ik keek nooit naar de achterkant van de verpakking. Hoe ik het product moest gebruiken bepaalde ik zelf wel en de ingrediëntenlijst lapte ik al helemaal aan mijn laars, want die begreep ik toch niet.

Maar nu bedenk ik me dat dit eigenlijk best wel gek is. Want los van de mooie verpakking heb ik geen idee wat ik op mijn lichaam smeer en de laatste jaren is er steeds meer bekend geworden over ingrediënten die tóch niet zo’n succes bleken te zijn – en dat beautygiganten meer geven om hun eigen winstcijfers dan om mijn lichaam. Nu ik aan het overgaan ben op natuurlijke verzorging, word ik me er steeds meer van bewust dat het belangrijk is om de ingrediënten te leren kennen. Ik moet stoppen met klakkeloos dingen op mijn huid smeren, naïef afgaand op de mooie verpakking en niet wetend wat ik wérkelijk tot me neem. Ik wil geen plastic deeltjes meer gebruiken die in mijn lichaam belanden (zoals de plastic deeltjes uit mijn mascara in mijn ogen, brr), of andere chemische toevoegingen waarvan ik geen idee heb waarom ze erin zitten en wat ze eigenlijk met mijn huid of haar doen. Geen troep meer.

Maar tegelijkertijd heb ik geen idee of mijn producten die bevatten. Ik snap namelijk he-le-maal niks van de ingrediëntenlijst van beautyverpakkingen. Natuurlijk of niet, “Tocopheryl Acetate” en “Glycol Stearate” klinken mij nog steeds in de oren als crazy chemicals uit een gifgroen brouwsel in een horrorlaboratorium. En dat frustreert me soms, want naast dat ik me een cosmeticatermenanalfabeet voel, zetten die moeilijke termen me aan het twijfelen over de producten die ik gebruik. Ik merk dat ik sceptisch word tegenover vrijwel alle beautymerken – zelfs de natuurlijke. Waarom worden er zulke moeilijke namen gebruikt? Waarom zitten er zóveel ingrediënten in al die producten? Dit gevoel wordt versterkt doordat ik nu supereenvoudige deodorant gebruik, zelfgemaakt en die van Bliss Cosmetics, waar maar 4 ingrediënten in zitten – die ik nog begrijp ook, en waarvan het eindproduct supergoed werkt.

DSC_01291_900_scherp

Ik geloof dat ik ik niet de enige ben die zich hiermee bezighoudt. Onlangs zei een collega nog tegen me: “hoe weet ik of het goed voor me is, als ik werkelijk geen idee heb wat er op de verpakking staat? Hoe moet ik dan de juiste keuze maken tussen alle producten in het schap?” Beautymerken zouden hierop natuurlijk antwoorden dat wij consumenten gewoon meer moeten leren over de ingrediënten die op alle verpakkingen staan. Want ja, de verantwoordelijkheid ligt bij jezelf, hebben we altijd geleerd. Toch ben ik het daar niet helemaal mee eens. Ik vind het ook de taak van merken om transparanter met hun merk en hun producten om te gaan en duidelijker te vertellen wat het product bevat, en waarom het erin zit. Niet alleen van het steringrediënt (aloë vera of arganolie bijvoorbeeld, wat vaak heel groot wordt uitgelicht), maar van alles. Omdat dit nog heel weinig wordt gedaan, betrap ik mezelf soms op de gedachte dat we misschien wel bewust dom worden gehouden; de merken zouden daar in ieder geval baat bij hebben, omdat ze dan minder kritisch naar hun producten hoeven te kijken. En zijn de ingrediënten écht niet anders te formuleren? Zijn al die moeilijke termen nodig, die geen enkele consument kan thuisbrengen? Ik snap dat veel merken de consument als een lui wezen ziet, dat je vooral niet moet vermoeien met geneuzel over dingen waar hij eigenlijk niet in geïnteresseerd is. Maar ik vertel je, beautymerken, de consument is aan het veranderen. Hij wordt nieuwsgieriger. En sceptischer. En zijn vertrouwen is vaak geschaad, door er pas na 20 jaar achter te komen dat iets wat hij dagelijks gebruikte, niet goed voor hem was. Roken. E-nummers. Suiker. Parabenen. Enzovoorts. Ik wil niet alles tot op het bot uit hoeven zoeken. Maar meer duidelijkheid wil ik wel. En ik zou het fantastisch vinden als jullie daar een steentje aan bij willen dragen.

______

De beste sustainable fashion inspiratie in je inbox?

Schrijf je in voor de gratis WSS newsletter en ontvang elke twee weken het laatste nieuws uit de duurzame modewereld, inspirerende merken, kritische blikken op de kledingindustrie, brand guides, kortingscodes en ander moois. Gewoon lekker makkelijk in je mailbox 🙂