Ohh, we love the new. Trends, kledingstukken, outfits, combinaties… wiens modehart gaat er níet tekeer na een nieuwe aankoop (nee, niet doen alsof jij toevallig die ene persoon op de wereld bent. Ik geloof je niet)? We kennen allemaal het fantastische gevoel dat je krijgt als je een nieuwe outfit draagt: het is alsof er een frisse wind door je garderobe én je uiterlijk gaat, het biedt mogelijkheden voor nieuwe combinaties en, niet geheel onbelangrijk, het leidt tot complimentjes. “Hoe fantastisch moeten zij zich elke dag wel niet voelen?” bedenk ik me dan ook, wanneer ik door mijn Instagramfeed scroll en me laat inspireren door ‘s Nederlands grootste fashion influencers. Elke dag dragen ze wat nieuws, ze mixen en matchen alsof hun leven er vanaf hangt en ze combineren trends alsof het niks is. Met een enorme glimlach op hun gezicht laten ze elke dag weer zien dat mode één groot spel is. Een creatieve uitlaatklep, waarbij alles mogelijk is en je jezelf keer op keer kunt heruitvinden, verschillende versies van jezelf kunt oproepen en de buitenwereld kunt laten zien wie – en hoe veelzijdig – je bent. Ze zijn continu omringd door het nieuwste, hun kledingkast is enorm (en ongetwijfeld voor een groot deel gesponsord – maar prima, het is hun werk) en hun continue stroom aan nieuwe outfits wordt door honderdduizenden volgers verheerlijkt. Velen van hen zouden zich niks liever kunnen wensen dan een enorme, zichzelf continu vernieuwende kleedkamer met duizenden items tot hun beschikking. “Want dan, dán heb ik echt genoeg om uit te kiezen”.

Spelen met mode is fantastisch.
Maar alsmaar nieuwe kleding kopen en bezitten,
is dat nou echt nodig?
Bestaat er zoiets als ‘genoeg’?

Onze drang naar nieuwe kleding en een grote garderobe is heel logisch. Experimenteren met mode ís ook fun. Trends zíjn ook heel inspirerend. Het nieuwe an sich ís ook leuk. En als je het geld hebt, mag je het natuurlijk uitgeven waaraan je wilt – ook aan het heerlijke gevoel van een aankoop.  Maar toch zit er voor mij ook een keerzijde aan die drang naar het nieuwe: het kan mensen heel hebberig maken. Als ik dan kijk naar de fast fashionindustrie (die overigens steeds ‘faster’ wordt – hóe fast kun je gaan?!), geloof ik niet dat dit zo’n goede ontwikkeling is. Soms heb ik er moeite mee dat het allemaal maar normaal wordt gevonden dat ‘we’ zoveel kleding bezitten, dat we elke dag wat anders aan kunnen doen en dat het eigenlijk nooit genoeg is. Veel kleding is fantastisch en natuurlijk is het ieders goed recht om te kopenkopenkopen, maar zit er ook niet ergens een morale bovengrens aan wat oké is? En bestaat er überhaupt zoiets als ‘genoeg’?

Mijn eigen nieuwigheidsdrang
Als ik naar mijn eigen consumptiedrang kijk, moet ik heel eerlijk toegeven dat mijn heerlijke gevoel na een kledingaankoop (bij items die ik niet écht nodig heb, of die geen aanvulling zijn op mijn basic garderobe) voelt als een tijdelijke honger die wordt gestild. Ik voel me dan weer even fris, verzorgd en ik zie er voor mijn gevoel mooi en on trend uit. Ik krijg vleiende opmerkingen van anderen en dat voelt gewoon ontzettend goed. Hé – maar wacht eens, zijn dat niet alleen maar externe factoren? Yep! Na een aankoop voel ik me weer even gewaardeerd. Door mezelf, en mijn omgeving. Éven, ja. Op lange termijn brengt het me namelijk helemaal niets. En die (ontzettend nuchtere, ik weet het) gedachte helpt mij momenteel enorm met consuminderen. Ik koop minder veel items en de stukken díe ik koop, zijn beter doordacht (door zowel mij als de designer), mooier en kwalitatiever dan de vele habbekratsstofjes die ik vroeger versleet. Hoe meer ik erover nadenk, hoe minder ik voor mezelf kan goedpraten waarom ik heel veel kleding zou moeten bezitten.

“Wie tevreden is, heeft altijd genoeg.”

Ik kan (en wil!) geen beslissingen maken – of bepalen wat goed is – voor iemand anders. Maar ik kom steeds meer tot de conclusie dat een fantastische basic garderobe genoeg zou moeten zijn voor mij. Het belangrijkst? Dat ik me kan kleden voor elke situatie (weersomstandigheden, werk, casual, speciale gelegenheden broeierige feestjes, etc.). Verder probeer ik zoveel mogelijk te halen uit wat ik heb. Hierbij houd ik altijd een tekst in mijn achterhoofd uit de Daodejing (wat mij betreft het meest inspirerende boek ooit): “Wie tevreden is, heeft altijd genoeg”. It’s all in your head: het gaat niet om hoeveel ik heb, maar hoe tevreden ik ben met de (bewuste) keuzes die ik heb gemaakt. Door vaak aan deze zin te denken, maak ik andere keuzes. Ik koop minder vaak, minder trendgericht en ik kies bijna altijd voor kwaliteit. Ik vind het grappig om te zien dat ik er ook praktischer door word. Zo ben ik helemaal geen parkameisje, maar ik koos er deze winter toch bewust voor om een parka te kopen (een hele mooie, dat natuurlijk wel ;)), omdat ik deze écht nodig had om oké de winter door te komen. Function before fashion: er leuk uitzien door kleding is een leuke bonus (OKÉ, EEN HELE HÉLE LEUKE BONUS) in mijn leven, maar groter dan dat moet ik het ook niet maken, vind ik.

Ik probeer mezelf altijd af te vragen:
“Heb ik het nodig?”
“Vind ik het nodig?”
of “Wil ik gewoon íets kopen?”

Nog steeds blijf ik het moeilijk vinden om te bepalen wat ik echt nodig heb en wat niet. En – hallo – experimenteren met nieuwe items blijft leuk; dat is precies het spanningsveld dat het voor mij zo lastig maakt. Maar ik probeer er een balans in te vinden en mezelf altijd af te vragen: “Heb ik het nodig? Of vínd ik het nodig? Of wil ik gewoon íets kopen?”. Items waarvan ik weet dat ze meer van tijdelijke aard zijn (zoals het suede rokje dat ik in Fair Outfit 42 draag) probeer ik nu zoveel mogelijk tweedehands te kopen. En de écht mooie, tijdloze basics koop ik nieuw en ik denk er van tevoren lang en goed over na. Ook juich ik initiatieven als de kledingbibliotheek erg toe, al heb ik zelf nog niet de motivatie gevonden om er eens naar binnen te lopen. Mijn drang naar het nieuwe is er een beetje af aan het gaan.  Maar vind je dat wel fantastisch en wil je er toch duurzaam mee omgaan? Er zijn zoveel leuke vintagewinkels en online stores! Ik zal binnenkort een lijst delen met al mijn favorieten (ik ben steeds meer in de wereld van tweedehands aan het duiken). Hoe ga jij om met je kleding-investeringen?