Uncategorized
Adem in, adem uit – shit happens, move on!

Adem in, adem uit – shit happens, move on!

Vorige week gooide ik perongeluk zo ongeveer mijn hele digitale hebben en houden weg - tsja, shit happens, move on!

Vorige week heb ik iets heel doms gedaan. Ik besloot mijn laptop namelijk eens te gaan opschonen. Op de Sara manier: vanuit een lekker enthousiaste “hoppa, klikklikklikklikweg” opruimwoede. Een uur lang heb ik lekker oude bestanden weggegooid en digitale rotzooi weggekieperd. Na een uur klikte ik op ‘prullenbak legen’ en ik zette voldaan mijn laptop uit. “He, fijn, zo’n schone lei!”, dacht ik. Tot de volgende dag…

Want toen had ik een afbeelding nodig uit mijn inspiratiemap. Hmm. Inspiratiemap weg. Niet alleen de afbeelding, maar de hele map. “Oh god, heb ik gisteren sééérieus mijn hele inspiratiemap weggegooid?” Ik schrok een beetje. Maar ja, shit happens. Later op die dag had ik een bestand nodig uit mijn ‘Sara’ map, waarin ik zo ongeveer al mijn persoonlijke dingen opsla. OH MY GOD. Ook weg. En toen ik er ook nog achter kwam dat ik ook mijn hele When Sara Smiles map had weggegooid (met daarin foto’s, artikelen die ik alvast had geschreven, allerlei ideeën en andere belangrijke zaken), schrok ik wel even. Je raadt het al: alles weg. Foetsie.

Ik belde meteen mijn vriend op, die wel wat van computers en laptops weet. “Nee, ja, je kúnt het wel terughalen, maar dat is wel echt een heel gedoe en dan heb je wel echt hulp van professionals nodig. En dat kan best oplopen qua geld”. Met andere woorden: probeer het alsjeblieft te accepteren, want je gaat het allemaal niet meer terug krijgen. Ik hoor je vragen: “He?!! Heb je dan geen back-up? Nope, stop it. Nee, heb ik niet. Don’t wanna talk about it ;).

IK VERBAASDE ME OVER HET FEIT
DAT IK NIET EENS ZO ERG BAALDE

Of ik baalde dat ik zo ongeveer mijn hele digitale hebben en houden had verwijderd? Nou, daar komt het: eeuuhhh… niet echt?! En daar verbaasde ik me enorm over. Ja, tuurlijk, ik vond het wel jammer, want ik had de mappen over langere tijd zorgvuldig opgebouwd. Maar enkele jaren geleden zou dit een typisch gevalletje “huis-te-klein” zijn. Ik zou onwijs boos zijn op de wereld, in dramaqueen-rouwsferen verkeren en een chagrijnig rotmens zijn. Ik zou het verschríkkelijk vinden en veel te lang stilstaan bij alle dingen die ik heb weggegooid, om vervolgens weer over elk individueel ding los te gaan balen. Maar nu stond ik versteld van mezelf. Want op de één of andere manier kon ik het heel makkelijk accepteren – sterker nog: ik vond het zelfs wel een beetje bevrijdend. Het állerbelangrijkste, mijn fotodatabase met de allerbelangrijkste beelden, had ik gelukkig op mijn externe harde schijf staan. En was de rest nou écht heel belangrijk voor me? Voorheen had ik gezegd: “JA!”. Maar ik besefte dat ik “gewoon hele handige dingen” niet moest verwarren met écht belangrijke zaken. Het bleven bestanden. Shit happens. Move on.

HET ‘NU’ IS EEN NULPUNT: “DIT IS DE SITUATIE EN HIER MOET JE HET NU EENMAAL MEE DOEN”. DAN KUN JE ER MAAR BETER HET BESTE VAN MAKEN, TOCH?

Ik merk de laatste tijd wel vaker dat ik (verleken met vroeger) situaties verbazingwekkend goed – voor mijn doen, dan – kan accepteren. En volgens mij komt dit doordat ik al een tijdje meer in het ‘nu’ probeer te leven (niet vanuit moeilijke mindfulnesspraktijken hoor, vanuit een relaxte nuchterechickfilosofie). En nu merk ik dat het zijn vruchten langzaam begint af te werpen. En dat voelt goed. Want er ís ook alleen het ‘nu’, dat geloof ik echt. De toekomst is er niet op dit moment, en het verleden ook niet. Aan wat is geweest en wat gaat komen, kunnen we op dit moment niks (en dan ook echt he-le-maal niks) veranderen. Het enige waar je invloed op hebt, is het nu en hoe je nu met dit exacte moment omgaat. Het heeft dan ook geen zin om dramatisch te doen over dingen die gebeurd zijn, want het is nu eenmaal zo. Althans, ik had er ook een professional bij kunnen halen en er flink voor betalen om mogelijk nog mijn bestanden te redden, maar ik heb ervoor gekozen om dit niet te doen, dus moet ik ook met de consequenties dealen. Zo simpel is het. Ik zie het ‘nu’ dan ook als een nulpunt: dit is nu eenmaal de situatie en hoe je ervoor staat, en daarop heb je verder te bouwen. Het enige wat je dus kunt doen, is een keuze maken en daar de consequentie van accepteren – en er vervolgens het beste van te maken. Negatieve gevoelens veranderen het verleden niet, ze beïnvloeden alleen het ‘nu’ negatief. En hee, dat wil je niet toch? Accepteren is dus alles, of het nu om hele kleine of hele grote dingen gaat. Ik merk het als iets op mijn werk niet helemaal lekker loopt of als het rotweer is (oké, meestal dan ;)). Maar ook met grotere dingen in mijn leven, die me echt raken. Eerst kostte het me heel veel moeite om mezelf positief te houden op rotmomenten. Dan moest ik continu, als een soort mantra, tegen mezelf zeggen: “hou je in, acceptéér het” (vervolgd door een binnensmondse “verdomme! Kutzooi!”. Inmiddels denk (en voel!) ik niet meer dan: shit happens, move on. Want, hoe je het ook wendt of keert, je bent altijd één beslissing van een goede of een slechte situatie vandaan. Goede energie is alles!

(ik wil met dit artikel overigens niet suggeren dat ik fantastisch ben op dit gebied. Want ik heb nog heel wat stappen te maken. Maar dat betekent niet dat je kleine voorgangsmomentjes niet mag vieren, toch? :))

______

De beste sustainable fashion inspiratie in je inbox?

Schrijf je in voor de gratis WSS newsletter en ontvang elke twee weken het laatste nieuws uit de duurzame modewereld, inspirerende merken, kritische blikken op de kledingindustrie, brand guides, kortingscodes en ander moois. Gewoon lekker makkelijk in je mailbox 🙂