Hoeraaaaa!!!! Zomer (bijna dan)! De terrassen zitten weer stampvol, het festivalseizoen is alweer lang en breed afgetrapt, de weekenders staan voor de deur, de foodtrucks zijn weer o-ve-ral en de culturele stadsagenda’s draaien overuren. Zomer betekent, naast lekker weer, de laatste jaren: hotspotgekte (en met ‘hotspot’ bedoel ik in dit geval: “this is the place to be!”-plekken). Er is zóveel te doen! En hoewel dat op zich natuurlijk hartstikke leuk klinkt – en misschien ook wel is -, heb ik er soms een dubbel gevoel bij.

Want soms voelt het alsof we overal maar bij moeten zijn. Alsof alles ‘THE New Place To Be is. En met mijn nog vrij nieuwe leven in Amsterdam (ik woon er nu 4 maanden) voel ik dat extra; elk weekend is er wel ergens op één of andere social media timeline of abri een stemmetje aanwezig dat me influistert dat ik erop uit moet gaan. Zoveel onontdekte hotspots, zoveel events! Elke week is er wel een festival, een ver van tevoren aangekondigd pop-up-iets die term heeft de afgelopen jaren compleet zijn betekenis verloren of een ander event waar je echt bij moet zijn. Vaak met food, fashion, muziek, of een combinatie van die drie. Bovendien worden er aan de lopende band nieuwe hotspots geopend. Mijn Facebooktijdlijn is (zonder dat ik er iets voor doe) gevuld met openingsevents waar ‘vrienden’ heen gaan, of juist vastleggingen van exclusieve openingsparty’s met de hipste influencers, zodat ook de minder Important Persons kunnen meegenieten van hoe awesome het wel niet was.

SOMS HEB IK HET IDEE DAT DE HOTSPOT MANIA ‘ONS’ EEN BEETJE OVERNEEMT.

Je mag me een kritische zeur noemen, maar soms heb ik het gevoel dat de hotspot mania ‘ons’ een beetje overneemt. De meest trendy barren en terrassen stromen over. En de allerhipste eliteyuppenplekken – ik kan alleen voor Amsterdam spreken – zijn zó druk, dat je er met geen mogelijkheid een plekje kunt vinden. Dan ga je maar een drankje halen aan de bar en op straat staan, tussen de crowd van hip Amsterdam. Maar dan ben je er in ieder geval bij. Het valt me op zulke locaties op dat er altijd een beetje hetzelfde publiek rondhangt. De yup en een soort van grown-up-hipster vorm, die ik nog net geen yup kan noemen (yupster? Haha). Deze bevolkingsgroep ádemt ‘hotspot’ en weet, mits ze maar met genoeg like minded people grote getale aanwezig zijn, van álles een hotspot te maken. Onlangs las ik dit artikel over ‘de eredivisie van hip Amsterdam’, dat zich op een random weilandcamping had verzameld om ‘terug naar het primitieve, de basis’ te gaan. Uitgerust met hippe outfits met mutsjes, baarden, hompen vlees, beats, wodka, gin, en een oud Volkswagenbusje vermaakt de hippe jeugd zich helemaal op ‘een huisfeestje, maar dan buiten’. Het artikel werd vergezeld met foto’s die het cool kids imago alleen maar versterkten. Zonder nu teveel te oordelen, kan ik het toch niet laten (sorry): zijn ze écht aan het genieten van de rust en de natuur, of hebben ze weer een unieke plek gevonden om de eerste influencer te zijn? Een nieuwe hotspot?

DEZELFDE MENSEN, HETZELFDE ETEN, DEZELFDE MUZIEK, MAAR DAN VERPLAATST NAAR EEN ANDERE PLEK.

Hoe langer ik hier woon, hoe vaker ik dezelfde mensen, hetzelfde eten en dezelfde muziek tegenkom. En vaak voel ik – ik kan er niks aan doen – een beetje een imagosfeertje. Ik voel dat mensen heus wel genieten, maar dan toch een beetje op een kijk-mij-eens-manier. Of er zijn op een bepaald gebied zoveel festivals, dat het niet meer speciaal is. Neem het fenomeen Food Festival. Elk weekend zijn er meerdere door de hele stad, op willekeurige plekken, die voor mijn gevoel steeds meer op elkaar lijken. Het maakt niet uit waar het plaatsvindt: de sfeer, de tools en het publiek lijken zich simpelweg te verplaatsen naar een andere plek. En de plek zelf? Die doet er niet zoveel toe. Van tevoren weet je precies wat je kunt verwachten, want je kunt het event uittekenen. Het lijkt een beetje een standaard concept, een trucje, geworden en ik heb steeds vaker achteraf een gevoel van: “Was het nou écht leuk? Mwa.” Maar toch blijft het mateloos populair. Stampvol, keer op keer.

GENIETEN VAN PURE, ONGEREPTE PARELTJES

Ik merk dat ik júist door die hotspot mania steeds vaker naar andere plekken getrokken word. Sterker nog: ik hecht steeds meer waarde aan het ontdekken van nieuwe plekken en het genieten van de rust, ruimte en puurheid van de plek zélf, zonder dat daar nu een feestje met hippe mensen voor nodig is. Los van dat ik mezelf ook (nog) heel vaak op hotspots begeef, kan ik echt genieten van een rustig pleintje dat ik ineens ontdek als dromerig op de fiets rondrijd. Of een bankje naast een prachtige treurwilg, met vredig uitzicht over het water. Of gewoon ergens zitten met vrienden, in het park of ergens anders. Rondlopen en genieten in de natuur. Een stukje varen – niet met dikke beats en een gin tonic in de hand, maar gewoon samen met mijn vriend, de continu veranderende omgeving in ons opzuigend. En op de één of andere manier komen we op die prachtige plekjes maar weinig mensen tegen, terwijl het op elk willekeurig hotspot event overcrowded is. Onlangs was er in ‘mijn’ park een food festival. Hartstikke leuk, ik wil daar echt niet op afgeven: ik waardeer dat het werd georganiseerd en het bracht een hele leuke sfeer naar het park. Maar in plaats van met een gerecycled kartonnen bordje een dure minimaaltijdje weg te werken rondom één van de drukbevolkte foodtrucks, hebben we met wat vrienden spulletjes gehaald bij de supermarkt, een kleedje meegenomen en lekker in alle ruimte een heerlijke avond gehad. Hotspot? Nee. Quality time? Jazeker!

Zo. Dat gezegd hebbende ga ik met mijn stoere antihotspotwoorden volgend weekend naar Best Kept Secret festival. “Leuk dat je je zo uitspreekt tegen hotspots hoor, maar dat is toch ook net zo goed een dikke hotspot?” Oh, jazeker. Ik ben er ook niet tegen, hoor. Maar ik denk dat het goed is om soms wat meer de balans te vinden tussen hippe hotspots en er zélf op uit gaan om te ontdekken en de rust en charme van een plek te ervaren. We hebben niet altijd dezelfde crowd en fanciness nodig om het leuk te hebben. Soms is het heerlijk om een plek met karakter in zijn puurheid te ervaren. Zo’n onontdekt, ongerept pareltje… Totdat het ooit, eventjes, wordt omgedoopt tot hotspot. Maar ja, daar doe je niks aan. Iets met ‘life is a festival’ ofzo. Wat jij wilt.

Foto’s: Het Parool, hugo.events.