Mode heeft altijd al een speciaal plekje in mijn hart gehad. Ik zou mezelf geen überfashionista noemen (of wat voor woorden modemeisjes tegenwoordig ook gebruiken om zichzelf in een uniek hokje te stoppen), maar wat hóu ik van mooie pasvormen en kleuren, fijne stofjes en het kleden en ‘veranderen’ van mijn lichaam.

Ik houd van mooie stukken, maar ik ben niet zo’n sucker voor designers. Zo ben ik niet op de hoogte van de laatste shows, ik kan maar weinig namen van grote designers opnemen. Toch kan ik week worden van een mooi item en ik heb veel geëxperimenteerd met trends en kledingstukken. Zo’n 5 jaar geleden hield ik me bezig met een eigen modeblog (My Own Little Everything, mocht je er ooit van gehoord hebben ;)) en ik kocht graag iets nieuws. Zéér regelmatig, zelfs. Zara, H&M, Asos, Topshop… ik liep of kocht er wekelijks. De steeds sneller veranderende trends hypeten me op en ook het onderhouden van mijn blog zorgde ervoor dat ik de behoefte had om snel van outfit – en garderobe – te wisselen.

Bij wat ik kocht, dacht ik niet na. Ja, het moest niet te duur zijn. Want dan kon ik meer kopen. En hoe meer ik kon kopen, hoe meer ik kon experimenteren en hoe blijer ik was. Mode was geen onschuldige hobby; het was een sport. Bij de sale ging ik los en elke dag checkte ik de ‘New In’-sectie op Asos.com. Mooie stukken kon ik moeilijk weerstaan, ook al had ik eigenlijk al iets soortgelijks.

En nog steeds ben ik een enorme sucker voor mooie kleding en ben ik heel erg geïnteresseerd in trends. En toch ben ik veranderd. Want die drang om te kopen, die drang naar méér, is flink verminderd. Mede doordat ik ouder, en steeds meer mezelf word. Ik ontwikkel mijn eigen stijl en smaak en hoef niet meer mee te gaan met alle trends. Ook is mijn perceptie op de mode-industrie veranderd. Want hoe meer ik zie en lees over wat zich allemaal afspeelt in de wereld van fast consumerism, hoe minder ik daar als een hersenloze consument aan mee wil doen. We maken onszelf gek met steeds veranderende trends en de onbewuste gedachte dat we daar maar allemaal aan mee moeten doen. We denken niet na over de verschrikkelijke consequenties van ons idiote geconsumeer. En we zijn enorm egoïstisch in onze drang naar méér. Ik lees over misstanden bij kledingwerkers aan de andere kant van de wereld. Ik zie harverscheurende filmpjes over krijsende angorakonijnen die levend gevild worden. Ik lees over de enorme gifstromen die kledingproductie de natuur in pompt. Ik zie dat dorpen bij katoenplantages veranderen in Tsjernobyl-achtige decors. Ik zie modebloggers die elke dag een andere outfit dragen en miljoenen mensen die willen hebben wat zij hebben. En ik schrik: zijn we echt zo diep gezonken? Zijn we harteloze narcisten geworden? Wil ik zo zijn? En waarom hoor ik – mezelf een mens met een goed hart noemend – bij deze groep?

Na het zien van documentaires als Sweat Shop, De Slag om de Klerenwereld en The True Cost,ben ik gaan nadenken. Ik wil mijn ogen niet meer sluiten voor al het leed dat zich achter mijn mooie kleertjes afspeelt. Vanaf nu ga ik bewust met mode om. Sterker nog: het komende halfjaar heb ik samen met collega-en-mede-modetopper Moniek afgesproken om alleen maar duurzame kleding te kopen.

1. Ik streef naar een compleet eerlijke, duurzame garderobe. Long way to go, maar een fantastisch einddoel.
2. Minder kwantiteit, meer kwaliteit. Ik ga werken aan een mooie, minder trendgevoelige, kwalitatieve garderobe.
3. Van alles dat ik koop, verdiep ik me in de achtergrond van het merk. Ik wil weten waar ik aan bijdraag.
4. Ik verbied mezelf de komende tijd om kleding te kopen bij merken waarvan ik weet dat ze ‘slecht’ zijn, of weinig aan verbetering doen.

Voor een voormalige fashion trend addict is dit een hele opgave. Het zal niet gemakkelijk worden, de fair fashion branche is voor mij een nieuwe wereld. Ik ken geen mooie, duurzame merken (duurzaam + high fashion is een schaarse combi) en ik blijf dagelijks verleid worden door koopjes, billboards en veel te mooie etalages. Ik hoop dat ik het volhoud. Maar wat ben ik gemotiveerd. Het gaat me helpen om erover te bloggen; het houdt me scherp en het geeft me een extra reden om erin te duiken. Verwacht dus veel updates over duurzame merken, mijn persoonlijke struggles en misschien zelfs hier en daar een duurzame outfit 😉

Een eerlijke, duurzame, mooie garderobe. Ik ga ervoor. Ik vind dat ik het verplicht ben aan mijn eigen moraal en aan de wereld. Wens me geluk, ik ga het nodig hebben…