Zo, hij zit er weer op: week 2 van de Vegan Challenge. En wat een challenge was het! De vorige week (zie Vegan Challenge Week 1) kon je lezen dat ik me erover verbaasde dat er in werkelijk o-ve-ral (in mijn perceptie, althans) dierlijke producten zitten verwerkt. Een vrij heftige ontdekking, die ervoor heeft gezorgd dat ik een paar keer de mist in ben gegaan. Ik moet zeggen: ik had al niet verwacht dat ik de challenge zonder emotionele kleerscheuren zou doorkomen, maar toch gaat het me moeizamer af dan verwacht. Hoe verging het me deze week?

Dag 8 – zaterdag

Dag 8 begon weer met goede moed. Ik maakte een hummusspread met rode bietjes (zie foto, veel mensen vinden het knalroze prutje er niet zo lekker uitzien, maar geloof me: het is heerlijk!) en ik smeerde het op een lekker versgebakken brood dat ik zelf in dikke plakken had gesneden. Ontbijt & lunch: top. Check. Maar rond een uur of 19:00 werd de moeilijkheidsgraag verhoogd. Ik ging met vrienden borrelen (in het héérlijke namiddagzonnetje bij De Ceuvel in Amsterdam Noord, mocht je het kennen) en we hadden een hele rits aan borrelhapjes besteld. Helaas was behalve het brood met de dip en de frietjes niks vegan en van de kaasplank bleef de blauwaderkaas alsmaar liggen. Maar laat ik daar nu DOL op zijn – what do to? Ehh… het zal niet als een verrassing komen: ik heb een paar stukjes heb buitgemaakt. En dus vegan-wise gefaald. Maar ontzettend genoten. Die smáááák…

Later op de avond kregen we weer trek en terwijl de rest een Turkse pizza ging halen, dook ik de supermarkt ernaast in om op veganfoodjacht te gaan. Maar ik was al een beetje moe en ik had totáál geen idee wat ik moest halen. Na veel te lang rondgehangen te hebben, heb ik maar een droge Italiaanse bol gegeten. Ik denk dat je je wel kunt voorstellen dat het een beetje triest en ontzettend onbevredigend voelde. Op dat moment voelde ik me flink beperkt en kon die hele Vegan Challenge me gestolen worden. Maar ik weet: alles is een momentopname en morgen is weer een nieuwe dag.

Dag 9 – zondag

En dat bleek! Op zondag at ik namelijk het aller-áller-ALLERlekkerste vegan broodje ooit (met gegrilde en artisjokspread). In het Oosterpark in Amsterdam, waar ik bij in de buurt woon, is onlangs het prachtige Hotel Arena en bijbehorende Park café-restaurant geopend. Ik ben helaas zo’n type dat zich nogal bezwaard voelt als ze in het openbaar foto’s maakt van haar eten, dus je moet het met een lelijk, snel snapshot doen (maar geloof me: DIE SMAAK…). Mocht je een keer in de buurt zijn: zorg écht dat je dit broodje een keer probeert. Als al het vegan eten op de wereld zo kan smaken, ben ik om. Echt.

Zondagavond – ja, die heerlijk warme dag van 22 graden – ging ik met vrienden BBQ’en in het park. Supergezellig natuurlijk, maar wat eet een vegan van de barbecue? En een luie eigenlijk-helemaal-niet-vegan-die-zichzelf-in-een-challenge-pusht? Gelukkig ben ik nogal een brood-met-dip-liefhebber, dus ik heb me overdadig tegoed gegaan aan stokbrood en turks brood met hummus en veganistische tapenades (ik wist helemaal niet dat tapenade vaak kaas bevat). Van de salade heb ik netjes de mozzarella geskipt en van de BBQ heb ik gegrilde groenten en vegetarische worstjes op. Met curry, want dat mag gewoon! De worstjes bleken niet helemáál veganistisch te zijn (er zit scharrelei-eiwitpoeder in – I know… seriously?!), maar ach… Prima dagje, zo.

Dag 10 – maandag

Maandag at ik netjes brood met hummus (ja, alweer – ik word nog een keer een blokje hummus als het zo doorgaat, maar ik krijg er maar geen genoeg van) en wat fruit tussendoor. Heel saai, eigenlijk. ’s Avonds besloot ik pizza te maken. En terwijl het exemplaar van mijn vriend doordrenkt van salamivet en smeltkaas (sommige mensen denken dan: “bah”; ik denk dan: “mmm… zo lekker”), was ik veroordeeld tot een supergezonde, lekkere en vrijwel vetloze groentepizza. Ik moet zeggen dat ik de strooikaas een beetje miste, maar ik vond dat ik niet moest zeuren. Dit was écht best wel lekker! Om de dag af te maken maakte ik ’s avonds een reep vegan Tony’s Chocolonely buit: die variant met pure chocolade, amandel en zeezout. En hoewel ik altijd witte en melkchocolade eet, kan ik best wennen aan wat vaker pure chocolade. Die ga ik erin houden!

Dag 11 – dinsdag

Dinsdag was een prima dag met weinig bijzonders. Behalve ’s middags, dan. Ik ging met vriend S. een kop koffie drinken. Nu ‘mogen’ (ik weet het, zo’n negatieve verwoording klinkt heel beperkend, maar het is helaas nog hoe ik me voel!) vegans natuurlijk geen melk in de koffie – en laat ik koffie nou precies alleen lekker vinden met melk. Dus bestelde ik maar een appelsapje. Van alle gebakjes en koeken op de kaart was letterlijk alles verboden, maar ‘gelukkig’ stond er ook een banaan op de kaart. Dus at ik maar een banaan, terwijl S. een goeie plak bananenbrood aan het verorberen was, die ik eigenlijk ook wel wilde. Het voelde een béétje triest, maar ach. ’s Avonds pakte ik er een nieuwe favoriet bij: citroen sorbetijs. De de meeste sorbetijs blijkt namelijk vegan te zijn. YEY! ZO lekker!

Dag 12-13-14 – woensdag, donderdag, vrijdag

En zo kabbelde de week verder. Ik maakte veganistische ramen, een zoet aardappelgerecht en een simpele rode pasta (allemaal zonder foto, ik vergeet altijd foto’s te maken). Op donderdag had ik nog even een zwak moment, toen ik de hele dag naast een pot met paaseieren zat. JA HALLO. Hóe kan ik dat in vredesnaam weerstaan? Ik moet mezelf persoonlijke credits geven dat ik de hele dag maar 3 eitjes op heb, maar daar hebben jullie natuurlijk helemaal niks aan. Want een fail is een fail. Ach.

Verder is er niet zoveel veranderd, ten opzichte van week 1. De meeste dagen gaan prima, vooral als ik thuis kook of eet. Het is namelijk niet zo moeilijk om vegan recepten te vinden, daar zijn er genoeg van. Bovendien krijg ik elke dag inspiratie in mijn mailbox van de Vegan Challenge, wat ik echt top vind. Ook merk ik gelukkig dat snackmomenten gemakkelijker worden. Ik weet niet of het een vorm van afkicken is, maar ook uit mezelf grijp ik steeds vaker naar fruit, in plaats van naar vettigheid (ook al ligt er een noodzak vegan naturalchips in de kast). En daar ben ik heel blij mee, want het maakt niet alleen de challenge draagbaarder; het is ook écht beter voor me. Ook eet ik veel minder sauzen. Ik was altijd een groot mayonaiseliefhebber. Nu eet ik vaker aardappeltjes zonder saus en ik moet zeggen dat ik het niet eens heel erg mis. Ik besef nu dat ik zoveel saus at uit gewoonte en niet per se omdat het de smaak versterkte. Een mooi leerpunt, dat ik zeker meeneem!

Buiten de deur eten vind ik echter nog moeilijk. Keer op keer kost het me veel moeite om vegan opties te vinden, en vaak lukt het me ook niet. Misschien ben ik nog niet zo assertief of vindingrijk als de doorgewinterde supervegan, maar als mijn alternatief een droog broodje of een banaan is, gaat het ‘m toch echt niet worden voor mij.

Ik moet je bekennen dat ik een beetje opzie tegen de komende week. En als ik heel, héél eerlijk ben, heb ik ook al een schuldbewuste anti-vegankeuze gemaakt: ik ga namelijk twee bewuste cheatmomenten inlassen. Moment 1 is de verjaardag van mijn vriend. Een dag zonder taart, een gruwelijke kaasplank (en dat weet ik, want mijn moeder gaat ‘m deels meenemen) en lekkere chocoladedingen (ook mijn moeders schuld) kan ik gewoon niet aan. En ik kan maar beter beslissen dat ik die dag weer tijdelijk ‘normaal’ ga eten, in plaats van continu de fout in te gaan (ik ken mezelf) en me vervolgens rot voelen. Dan ga ik in mei wel een dagje door. Prima. Ook voor de paasbrunch ga ik een uitzondering maken. Althans: ik kan dan gewoon niet beloven dat ik het dan volhoud om 100% vegan te eten. Wat ik van de afgelopen 2 weken heb geleerd, is dat ik het namelijk wel leuk en haalbaar voor mezelf wil houden. En ik kom erachter dat ik eigenlijk nét wat te snel met deze challenge ben begonnen. Ik wilde meedoen, maar eigenlijk ben ik er nog niet klaar voor. En dat wetende, ga ik door. Maar wél onder mijn eigen challenge-voorwaarden. Wish me luck… ik ga het weer nodig hebben 🙂