Uncategorized
Volgens mij ben ik een voedselbarbaar

Volgens mij ben ik een voedselbarbaar

Veel mensen eten bepaalde dingen omdat ze zweren dat het goed voor ze is. Sommigen zweren bij biologisch. Of bij bij een broodloos dieet. Anderen eten alleen maar ‘raw’. Of ze vermijden vet, of juist koolhydraten. Je hebt de superfoodfreaks. En mensen die gewoon #superhealthy (met hashtag op je #insta, anders telt het niet) eten. Stuk voor stuk hebben ze hun beweegredenen, en ze zijn er heilig van overtuigd dat wat ze doen het juiste is. En… je hebt mij. De eter die volgens zichzelf redelijk gezond prima eet, maar eigenlijk werkelijk géén idee heeft wat ze food-wise precies aan het doen is. Ik snap heus wel dat groenten beter voor me zijn dan snoep en dat mijn lichaam elke dag bepaalde voedingsstoffen als vitaminen, mineralen, vetten, eiwitten en koolhydraten nodig heeft om goed te functioneren. Maar welke producten nou precíes goed voor me zijn en wat er nou precies zo goed is aan speltbrood of chiazaad, en of ik nou Rens Kroes of De Voedselzandloper moet volgen…. Ik heb werkelijk geen idee.

Voeding speelt (voor mijn gevoel, althans) een steeds belangrijkere rol in ons leven. Na onszelf een halve eeuw te hebben voorgelogen dat bewerkt fast food topvoedsel is, lijken we nu beetje bij beetje tot bezinning te komen. Voedsel doet meer met ons lichaam dan we voorheen dachten en we blijken onszelf vol te stoppen met slechte zooi. Pesticiden, E-nummers, tonnen maïsolie en kilo’s suiker… hoppa, hatsekidee, we gooiden het naar binnen zonder na te denken. En tsja, dan word je ongezonder. En lustelozer. En misschien wel dikker. En verslaafd aan bepaalde stoffen, zoals suiker. Daar komen we nu steeds meer achter. Een belangrijk inzicht, dat vele mensen hun complete lifestyle heeft doen omdraaien. En anno 2016 is er een heuse media-explosie op het gebied van voeding. De consument is onzeker en voedingshypes spelen daar slim op in. Elke dag verschijnt er wel een nieuw onderzoek dat één of andere vage waarheid over een bepaald soort voedsel claimt en de supermarktschappen veranderen zo ongeveer elk kwartaal (hallo, groenesapjesmetstukjesschap! hallo, raw food sectie!). En je hebt mensen die daar helemaal wild van worden en alles willen uitproberen. En je hebt mij: het arme schepsel dat hulpeloos om zich heen kijkt. En dat door al die stellige meningen steeds meer het gevoel heeft dat ze van alles fout doet, zonder dat ze het doorgeeft.

Het grootste WTF-moment had ik onlangs, toen ik naar het tv-programma Broodje Gezond keek. Vlak daarvoor had ik besloten dat ik wat vaker biologisch wilde eten, vanuit de gedachte dat natuurlijk en dicht bij de natuur wel beter moest zijn. Nou, ik kan je vertellen: ik kwam mooi van een koude kermis thuis. Want weet je wat de conclusie van het programma was? Biologische voeding is helemaal niet (per se) beter voor je lichaam. En je kunt net zo goed niet-biologisch kopen, want het maakt vrijwel niks uit voor je gezondheid (dat geldt voor producten uit Nederland, in bepaalde andere landen moet je dat dan weer níet doen). Na de aflevering zat ik een beetje ontredderd op de bank. Zo van: “HE?!!!!! Nééééé joh, what the fuck? Écht? EN NU?!” Wat doe ik nog meer allemaal fout?

 

tumblr_nm3jn4wqKf1sfnerfo1_1280

EVEN EEN LIJST VAN WAT IK FOOD-WISE ALLEMAAL VERKEERD SCHIJN TE DOEN

Nou, een heleboel, als alle nieuwsberichten en mensen moet geloven. Als ik alle “dat-is-veel-slechter-voor-je-dan-je-denkt-hoor”-tjes bij elkaar optel, blijft er niet zoveel over dat ik goed doe. Zo is er brood, dat tegenwoordig een enorm ding is geworden. Voor mij is het al heel wat dat ik in 3 jaar van goedkoop tijgerbrood ben overgestapt naar ‘goed brood’: stevig, vers en volkoren en ambachtelijk (al is dat natuurlijk ook een onwijs vervuilde term geworden). Allemaal leuk en aardig, maar het is geen spelt. En Team Spelt vindt alle broden zonder spelt slecht, want spelt is veeeuuuul beter voor je. “Néé joh”, zegt Team Anti-alle-soorten-brood, “ál het brood is echt su-per-slecht voor je. Jeez. Snap je dat niet?” Als ik vraag waarom, kunnen niet veel mensen antwoord geven. Ik betrap mezelf erop dat ik het moeilijk vind om daar niet over te oordelen. Helemaal omdat ik brood lekker vind. En het vult lekker. En het is echt wel soort-van-goed voor je (toch?). En daarom blijf ik het lekker eten. Punt.

Nog zo’n ding waar ik helemaal gek van word, is de discussie over fruit. Tien jaar geleden moest de samenleving meer fruit eten. En nu? Nu juist minder! Want in fruit zit suiker. “En dan ook echt véél hoor, daar vergis je je in. Sú-per-slecht voor je”. En al helemaal in druiven, die ik met trossen tegelijk opeet. Bad me. Nog iets slechts dat ik doe, is verse jus drinken. Want want onlangs bleek uit bepaalde onderzoeken dat er wel 8 suikerklontjes in een glas verse jus zitten; veel meer dan in cola. Avocado’s zijn hartstikke vet, zegt het antifront. “Jáhááá, maar wel met góede vetten!” weerkaatst het pro-front. Ik snap er niks meer van. Maar ik weet wel dat die avocado gewoon op gaat. Zonder gene. Hap, slik, weg ermee.

Raw-foodies prediken voor hun levensstijl. En veganisten voor die van hen. Allemaal vinden ze dat wat zíj doen, het beste is. De één zegt dat je beter in olijfolie kunt bakken dan in boter, en een ander zegt weer dat je niks moet bakken, omdat überhaupt bakken in íets slecht voor je is. En ik denk alleen maar: BLA.BLA.BLA.

HOW BORING – IK BEN NOG VAN DE OUDE “GENIET, MAAR MET MATE”-STEMPEL

Iedereen moet lekker weten wat hij of zij doet, maar ik weet wel dat ík niet meer mee ga in het hele gedoe rondom voeding. Ik blijf lekker leven volgens het alom bekende boerenverstandcredo “geniet, maar met mate”. En weet je, daar voel ik me verdomde goed bij. Met mijn platte boerenverstand weet ik dat een overkill van wat-dan-ook (dus ook fruit) niet goed voor me is. En dat onbewerkte producten hoogstwaarschijnlijk beter voor me zijn dan E-nummerbommen. Dat het goed is om 1,5 liter water te drinken per dag. Dat er nog nooit iemand dood is gegaan doordat hij of zij een leven lang brood at. Dat quinoa en chaibessen vast wel goed zijn, maar echt niet ons leven gaan redden. Dat een glas rode wijn op z’n tijd prima is, maar dat je niet per se gezonder wordt als je er elke dag een paar naar binnen tikt. Dat Rens Kroes en de Voedselzandloper je heus wel kunnen inspireren, maar dat je die inzichten vooral binnen je eigen leefpatroon moet inbouwen en nergens te krampachtig aan moet vasthouden. Dat teveel suiker en zout slecht voor je is. Dat er in sap suiker zit. Dat afwisseling goed voor je is. En dat iedereen lekker moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt. Ik weet dat voeding een grote invloed heeft op je lichaam, maar je teveel druk maken om voeding ook. Al die stresshormoontjes die je lichaam binnensijpelen door voedselstress, is daar al een onderzoek naar geweest? Of de invloed van die miljoenen gelukshormoontjes als je op z’n tijd een heerlijk frans kaasje eet? 😉 Noem me een onverfijnde, eigenwijze voedselbarbaar. Maar ik zit heerlijk in mijn vel. Dan moet ik, ondanks mijn slechte keuzes, toch íets goed doen. Dus ik ga er lekker mee door.

______

De beste sustainable fashion inspiratie in je inbox?

Schrijf je in voor de gratis WSS newsletter en ontvang elke twee weken het laatste nieuws uit de duurzame modewereld, inspirerende merken, kritische blikken op de kledingindustrie, brand guides, kortingscodes en ander moois. Gewoon lekker makkelijk in je mailbox 🙂