Oh, hello! Ontmoet mijn nieuwste aanwinst, de vurige zomerliefde waarvan ik zéker weet dat-ie voorlopig nog wel in mijn leven blijft. Hij is van Reformation (de Oyster dress), mijn favoriete merk als het gaat om eerlijke en duurzame (oh, en HETE) kleding. De prijs: $ 198. En ik weet dat dit voor veel mensen zonder topsalaris, wat ik ook niet heb een bedrag dat ze niet zo snel aan zo’n klein lapje stof willen uitgeven. Ook ik moest drie keer slikken toen ik de prijs zag. En toch kocht ik ‘m, met mijn volle verstand.

Buy less, be picky, choose well:
alleen nog maar perfectie

Mijn mantra is namelijk “buy less, be picky, choose well”, en dat betekent dat ik voor niets minder dan perfectie wil gaan. Ik zocht al lange tijd het perfecte zomerjurkje en ik kocht niets tot ik De Ware had gevonden. Je moet weten dat het vinden van een rood wikkeljurkje met subtiele bloemenprint, dat óók nog duurzaam en eerlijk geproduceerd is, niet bepaald een makkie was. Deze beauty was een hele greep uit mijn portemonnee, maar omdat ik tegenwoordig zo weinig koop, kan ik meer geld uitgeven aan de items waar ik écht verliefd op ben. Het voordeel van (soort van) minimaliseren.

We zijn gewend geraakt aan fast fashion prijzen
(waarbij wíj niet degene zijn
die de werkelijke prijs betalen)

De aankoop van dit prijzige jurkje brengt mij bij een stigma dat hardnekkig op fair fashion zit geplakt: dat het duur zou zijn. Tuurlijk, $198 is erg veel geld, ook binnen de fair fashion wereld. Maar tegelijkertijd is het begrip “duur” natuurlijk enorm veranderd sinds het normaal is geworden dat we voor € 10,- een blouse kunnen scoren bij elke willekeurige fast fashion keten. Is dat niet eerder “te goedkoop?”, als we kijken naar hoe het huidige modesysteem is ingevuld? Je moet weten: elk kledingstuk (fast én fair) heeft een prijs. Alleen ben jíj niet altijd degene die betaalt…

Kledingwerkers betalen de prijs
in fast fashion

Allereerst betalen de kledingwerkers in lagelonenlanden (waar 99% van de kledingmerken produceert) een flink aandeel van jouw fast fashion outfit, met hun salaris en hun gezondheid. Want aangezien niemand met macht in de keten (consumenten, merken, distributeurs, marketing bureaus) wil inleveren op winst, moet het geld érgens vandaan komen. Fabrieken worden in een heftige prijzenslag gedwongen om zoveel mogelijk op álles te korten, anders verliezen ze hun klanten en in het enorme concurrentieveld kun je dat simpelweg niet hebben. Kledingwerkers krijgen doorgaans verre van een leefbaar loon (als in: met de paar centen die ze voor hun twaalf uur lange werkdag krijgen, kunnen ze soms niet eens een sober rijstmaal op tafel zetten), terwijl de lonen al slechts een fractie zijn van onze westerse standaard. Ook op arbeidsomstandigheden wordt flink gekort, waardoor er zeer onveilige situaties ontstaan met instortings- en brandgevaar (Rana Plaza, anyone?). En dan heb ik het nog niet eens gehad over de hoge concentraties chemicaliën waar ze de hele dag in zitten, omdat chemische bewerking nog altijd het goedkoopst is.

Ook de natuur betaalt een hoge prijs
(en onze gezondheid straks misschien ook)

Ook de aarde heeft flink te lijden onze onze modekeuzes; ik schrok toen ik voor het eerst hoorde dat de mode-industrie de op één na meest vervuilende industrie van de wereld is (ja, echt!). We vergiftigen de bodem meer dan we ons kunnen voorstellen. Het begint al bij het materiaalgebruik. Waar fair (/sustainable) fashionmerken voor duurzame materialen kiezen, wordt veel fast fashion van goedkope, met chemicaliën doordrenkte stoffen gemaakt. Zo wordt regulier katoen rijkelijk bespoten met chemische pesticiden en insecticiden om nog efficiënter te verbouwen. Vervolgens wordt het geverfd met chemische kleurstoffen en in het hele proces wordt extreem veel water gebruikt – en dat is niet zo tof, op plekken waar grote waterschaarste heerst onder de bevolking. Ook de vaak milieubelastende transporten naar het westen brengen schade toe aan het milieu. En vervolgens dragen wij die met chemicaliën bewerkte plastic kleding dagelijks op onze huid – ook geen fijn idee, al is het alleen al om de plastic deeltjes (microbeads) die om ons heen blijven plakken. Wat dat op de lange termijn voor onze gezondheid betekent, weten we nog niet.

Dit wetende, kies ik bewust. Ja, ik betaal misschien een hogere prijs dan ik van fast fashion gewend was, maar ik weet dat ik hem kán betalen en anderen niet. Dat maakt het voor mij meer dan waard.

(denk je nu: “heel leuk, dit betoog, maar voor mij is zo’n prijzig jurkje écht onhaalbaar”? Hopelijk heb je dan iets aan een artikel dat ik onlangs schreef over een duurzame garderobe bouwen met een kleiner budget :))

Over de werkelijke prijs van de kleding gesproken…
heb je The True Cost nog niet gezien?
Aanrader! Bekijk ‘m op Netflix!