Ik liep teveel op afgedragen oudjes. Het hele jaar had ik geen nieuwe schoenen gekocht (behalve sandaalmuiltjes voor de zomer). Ik was niet blij meer. Ik had nieuwe schoenen nodig. Stad en land had ik afgezocht naar het perfecte paar. Sowieso moesten ze eerlijk geproduceerd zijn, het liefst ook nog duurzaam. Dat is niet gelukt. Uiteindelijk kocht ik niet-duurzame schoenen bij Sacha. Ik zal je vertellen waarom – en daar wil ik een belangrijk statement bij maken. Weg met het taboe.

Ik startte mijn zoektocht zo’n twee maanden geleden, rédelijk met goede moed. Het doel: nieuwe enkellaarsjes vinden die zowel bij mijn stijl als bij mijn ethics passen. Óf mooie zwarte, óf juist eens wat meer opvallende (ik vind het leuk om mijn basics wat vaker met opvallendere schoenen te stylen), zoals witte laarsjes of met slangenprint. Hoofdeis: ik moest ze verdomde mooi vinden.

Ik begon op United Wardrobe en Marktplaats; tweedehands is tenslotte de meest duurzame keuze. Maar het enthousiasme waar ik mee begon, mondde al snel uit in een zeurderig gevoel van ontevredenheid. Ik zag een hoop gedrochten (sorry, schoenen!). Vaak niet in mijn maat, slecht ontworpen, met veel te wijde schachten, lompe of juist te spitse hakken en vaak ogend als slechte kwaliteit. Het ging ‘m gewoon niet worden.

Gelukkig zijn er ook een aantal mooie eerlijke merken. Miista, een merk dat eerlijk in thuisland Spanje produceert,  is er zo één van – ik heb er al een mooie donkerrode velvet enkellaars van. Bij Miista zag ik veel moois, maar niet wat ik zocht. Aeyde dan misschien, mijn lievelingsschoenenmerk? Het Duitse merk produceert onder eerlijke arbeidsomstandigheden in Italië en maakt de prachtigste schoenen die er zijn. Het prijskaartje is hoog, je betaalt al snel zo’n € 300 voor een schoen. Toch vond ik er mijn droomlaarsjes. De witte Florence boots (€ 275) welteverstaan, met een smalle schacht en een prachtige afgeronde hak met rood detail. Ik bestelde ze. En man-o-man, wat was ik teleurgesteld toen ze binnen kwamen. Ze waren prachtig, dat was het niet. Maar toen ik ze aan deed, voelden ze zó ontzettend niet-mij. Te arty. Te apart. Geen match. Ik moest ze met pijn in mijn hart terugsturen.

Ik was terug bij af, twee maanden verder en een tikkie gefrustreerd. Ik had het écht geprobeerd. Vorige week zag ik een beetje rond te kijken. Ik kwam uit bij Sacha, niet bepaald een duurzaam merk. En daar vond ik ze. De perfecte enkellaars met slangenprint. Mooie schacht, fijne hak, goeie print, toelopend in een punt, stoere cowboy vibes. Perfect. En ik heb ze besteld. Zodra ik ze uit de doos haalde, wist ik het: dit zijn ze! Ik vind ze fantastisch. Mooi basic, maar wel opvallend bij een simpele outfit. Ik voel me er mooi op en ze voelen heel goed en stevig. Kept them! Love them!

Zo. Dus dat. Ik weet wat mensen denken: “Sara, de ‘conscious fashion advocate’, koopt niet-duurzame schoenen. What the fuck, lekker voorbeeld ben je”. Maar precies dáárom vind ik het belangrijk om hierover te schrijven. Ik heb namelijk helemaal geen spijt van mijn keuze – ik wil er zelfs voor staan. Ik ben namelijk heel klaar met het beeld van perfectie dat de duurzame modewereld vaak van zichzelf schetst, en met de oordelen die mensen hierover op elkaar afvuren. Veel duurzame influencers laten zien hoe gemakkelijk een duurzaam modeleven wel niet zou zijn, terwijl ik vind dat we er veel meer aan hebben dat we niet alleen de easy wins, maar ook onze struggles laten zien. Mensen oordelen snel als je een keuze maakt die niet binnen het perfecte duurzame plaatje past (“gaat stijl dan voor idealen? Ben je zo oppervlakkig?”) en juist dát vind ik killing voor het verspreiden van de duurzame boodschap.

Ik sta ergens anders voor. Een duurzameRE modewereld die zich niet meer verschuilt achter een mooi masker van succesverhalen in superduurzaamheid. Ik wil geen voorbeeld zijn voor die wereld – en dat zou ik niet eens kunnen, als ik het zou willen. Ik ben, net als iedereen, ook maar iemand die het goede probeert te doen. Ik wil dat we eerlijker zijn en ook durven staan voor onze niet-perfecte keuzes. Ik word ontzéttend blij van deze schoenen. Ik ga ze dragen tot ze kapot zijn. En ik ga ook niet zeggen dat dit de laatste keer is dat ik iets niet-duurzaams zal kopen. Als we willen dat mensen duurzame stappen maken, moeten we de drempel verlagen. Meer openheid is daar essentieel voor.

Daar staat tegenover dat ik me altijd kritisch zal blijven opstellen naar niet-duurzame merken. Ik zal me kritisch blijven uitlaten over het feit dat Sacha geen duurzaamheidsbeleid heeft en zich niet uitspreekt over arbeidsomstandigheden, wat geen goed teken is (sterker nog, ik reken Sacha onder de bad guys). Elke keer als ik op Instagram of hier mijn schoenen benoem, zal ik het erbij vernoemen en Sacha openbaar vragen wanneer ze hier eindelijk stappen in gaan maken. Mijn stem en bereik is het belangrijkste dat ik heb om positieve verandering te realiseren. En ik zal ze gebruiken, ook.