Filosofie
Ik kocht nieuwe schoenen (maar ik heb er eigenlijk al genoeg – of niet?)

Ik kocht nieuwe schoenen (maar ik heb er eigenlijk al genoeg – of niet?)

Ontmoet mijn nieuwe babies. Mijn grote liefdes. Ze staan perfect onder elke outfit en zijn super comfortabel. Het zijn (al zeg ik het zelf) prachtige enkellaarzen van Alohas, en met de hand gemaakt in Spanje. Ik heb er lang over nagedacht. Maanden, zelfs. En ik ga ze honderden keren met líefde dragen, beloofd. Ik heb ze alleen niet nodig. Niet écht. Of wel?

Om je een beeld te geven: naast deze beauties heb ik 5 paar enkellaarzen:
Chelsea boots van Teym (2 maanden oud, gekregen)
• Snake print boots van Sacha (niet fair/sustainable, 1 jaar oud)
• Cognackleurige suede boots met hak van Vagabond (niet fair/sustainable, 3 jaar oud)
• Zwarte suede veterboots met hak van & Other Stories (niet fair/sustainable, 3 jaar oud)
Jensen boots van Acne Studios (fair, 4 jaar oud)

Oké, vergeleken met de gemiddelde fashionistagarderobe (oh hi scrabble ;)) valt het reuze mee. Bovendien zijn de meeste schoenen vrij oud en hebben al veel meer dan 100 ‘wears‘ gehad. Het is dus niet zo dat ik niet duurzaam met mijn spullen omga. Aan de andere kant kan ik ook de kritische schoenen aantrekken en me afvragen waarom iemand met 5 paar enkellaarzen nog een zesde paar nodig heeft. Ik heb tenslotte genoeg schoenen om mijn voeten te bedekken – blijft toch hun basisfunctie – en zelfs af te wisselen. Dus waarom neem ik daar geen genoegen mee?

De afgelopen tijd denk ik veel na over wat mijn ideale duurzame garderobe is. Dat roept vragen op. Hoe vind ik de juiste balans tussen duurzaamheid en uitgesprokenheid? Is het oké om trendy items te hebben in een duurzame garderobe, of mag je het dan niet meer duurzaam noemen? Betekent duurzaamheid dat ik zo minimalistisch mogelijk door mijn modeleven heen moet gaan, of is het oké om mezelf eens in de zoveel tijd te verwennen met een extraatje waar ik gewoon héél gelukkig van word? En waar ligt de grens tussen een legitieme consumeerhoeveelheid (scrabble 2 ;)) en overconsumptie? Moet ik blij zijn met deze zorgvuldige aankoop, of me schamen omdat ik mijn koopdrang vóór mijn idealen heb laten gaan?

Hét antwoord op deze vragen bestaat niet, omdat we hier een ontzettend subjectief en bijna filosofisch onderwerp aanstippen (had je dat gedacht, toen je dit artikel opende?). Er is geen juist antwoord op de vraag ‘wanneer je genoeg hebt’, want ‘genoeg’ is voor iedereen anders. Een minimalist zal zeggen dat ik idealiter met minder af had moeten kunnen; iemand die mode als een creatief spel van zelfexpressie ziet, zou mijn aankoop toejuichen. In theorie hebben we natuurlijk al genoeg schoenen aan één paar goed zittende, platte schoenen. Functioneel gezien heb je dan genoeg om je voeten te beschermen en comfortabel te kunnen lopen. Maar we vinden dat we meer nodig hebben, om allerlei redenen. We krijgen te maken met verschillende gelegenheden. We vinden dat we sportschoenen nodig hebben, sandalen, slippers, sneakers, classy enkellaarzen met hak, comfortabele enkellaarsjes zonder hak en high heels voor speciale gelegenheden (enzovoorts). En dan willen we ook nog afwisselen; niet elk model of kleur staat tenslotte bij de rest van je kleding. Als schoenen er niet helemaal tiptop meer uitzien, vinden we het al snel tijd voor een nieuw paar, zodat we goed voor de dag kunnen komen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over onze behoefte aan vernieuwing. Omdat we snel verveeld zijn, sneller complimentjes krijgen over nieuwe kleding en ontzettend opgejaagd worden door trends en de fancy shoes die we bij anderen zien.

“We kunnen natuurlijk oneindig veel redenen verzinnen om te blijven kopen. Genoegen nemen met genoeg is niet zo makkelijk.”

Maar ja, zo kunnen we natuurlijk oneindig redenen blijven verzinnen om nog meer te kopen. Genoegen nemen met genoeg is niet zo gemakkelijk. Toch ligt ergens een grens. En we bepalen zelf waar die ligt. Mijn grens is niet zo duidelijk. Ik heb geen aantal waar ik me aan vasthoud, al merk ik dat ik met deze aankoop dicht bij mijn grens kom. Maar mijn zwarte enkellaarsjes van & Other Stories beginnen er nu écht smoezeliger uit te zien en daardoor kan ik ze goed naar mezelf verantwoorden. Bovendien zijn ze tijdloos, zitten ze heerlijk en ik heb ze sindsdien al vaak gedragen. Ook vind ik dat het bouwen aan een duurzame garderobe vooral leuk moet blijven. Als ik maandenlang verliefd ben op een item en ik draag het vervolgens ontzettend vaak, dan mág dat. Het is oké om mooie spullen te kopen en te dragen. Ook als je eigenlijk al genoeg hebt. Als je maar heel bewust de keuze maakt (en hem vooral niet halsoverkop maakt) en ervoor zorgt dat je er duurzaam mee omgaat.

Bottom line: dit is geen stuk over schuldgevoel en minimalisme. Dit is een stuk over de balans vinden tussen goed voor jezelf en goed voor de wereld. En dat verduurzamen op allerlei manieren kan. Daar wilde ik je mee aan het denken zetten. Zo. En nu ben ik benieuwd naar jouw mening over ‘genoeg’. Hoe ga jij met nieuwe aankopen om? Hoe bepaal je of je een item ‘mag’ aanschaffen van jezelf? Is dat altijd een hele weloverwogen keuze, of koop je gewoon wat je wilt?

 


 

Deze enkellaarzen van Alohas Sandals zitten overigens heerlijk. Ik heb normaal altijd maat 40,5 en van deze schoenen heb ik maat 40 genomen. Ze vallen echter een volledige maat groter; mogelijk had ik ook met maat 39 af gekund, maar ik vond het extra stukje beenruimte wel fijn voor een keer 🙂 Ik raad je dus aan om een volledige maat kleiner te kopen. Ik heb de schoenen niet in moeten lopen (nul blaren en rode plekken, zelfs! Dat heb ik nog nooit meegemaakt), ze liepen meteen al heerlijk. Aanrader, dus! Ze kosten momenteel €155.

______

De beste sustainable fashion inspiratie in je inbox?

Schrijf je in voor de gratis WSS newsletter en ontvang elke twee weken het laatste nieuws uit de duurzame modewereld, inspirerende merken, kritische blikken op de kledingindustrie, brand guides, kortingscodes en ander moois. Gewoon lekker makkelijk in je mailbox 🙂