Nieuws
Wat de Fashion Transparency Index 2019 over veranderingen in de mode-industrie zegt

Wat de Fashion Transparency Index 2019 over veranderingen in de mode-industrie zegt

Onlangs was het Fashion Revolution Week, dé week waarin de duurzame modewereld aandacht vraagt voor betere arbeidsomstandigheden in de (fast)fashionindustrie. Tijdens deze week wordt sinds een paar jaar ook de Fashion Transparency Index gelanceerd; een onderzoeksrapport waarin wordt gedeeld hoe transparant de 200 grootste modeketens zijn. Om de transitie richting een eerlijker systeem te accelereren. En, zoals de Index zelf zegt: “we don’t want beautifully written, empty words of ‘vision and commitment’ from brands, but ‘real tangible information”. Ik vind het een super interessant document, helemaal omdat nu na een paar jaar de vorderingen van de merken kunnen worden gemeten. Het nieuwste rapport (2019) is net uit en dit zijn de belangrijkste bevindingen.

 

De Fashion Transparency Index “doesn’t want beautifully written, empty words of ‘vision and commitment’ from brands, but ‘real tangible information”

 

Allereerst een paar dingen die goed zijn om te weten. De Fashion Transparency Index heeft 200 van de grootste modemerken ter wereld onderzocht, waaronder H&M, Zara, Nika, Adidas, Primark, Chanel, Patagonia, Wrangler, The North Face, New Balance, G-star, Asos, Puma en C&A. Ze zijn geselecteerd op basis van hun omzet (> 500 miljoen per jaar). Het onderzoek focust zich puur en alleen op transparantie en de onderzoeksresultaten hebben dan ook niks te maken met hoe duurzaam de merken zijn, en of ze onder eerlijke arbeidsomstandigheden produceren. Belangrijk om te weten én te beseffen; deze dingen worden namelijk vrijwel altijd verward en in één zin genoemd. Een merk kan transparant zijn over waar het produceert; de arbeidsomstandigheden kunnen nog steeds erbarmelijk zijn en het zegt ook niks over milieu-impact.

 

 

De hoogst scorende merken in de Fashion Transparency Index 2019 zijn Adidas, Reebok, Patagonia, Esprit en H&M

De top 5 van hoogst scorende merken (een score van 60%-70% van de 100) bestaat uit Adidas, Reebok en Patagonia (gedeelde eerste plek), Esprit (4) en H&M (5). Voor veel mensen valt vooral H&M erg op in het rijtje, aangezien de modeketen de afgelopen tijd vaak negatief in de media is geweest. Een paar weken geleden was ik uitgenodigd voor de launch van de H&M Conscious Exclusive 2019 collectie (lees hier mijn eerlijke mening over de collectie) en daar ontving ik het Sustainability Report. Ik moet zeggen: voor een megaketen zet H&M inderdaad meer stappen dan gemiddeld om de productieketen in kaart te brengen en te verbeteren. Waaronder een ‘transparency layer tool‘, waarmee consumenten kunnen zien waar elk specifiek item is geproduceerd. Een belangrijke stap in de goede richting, die ik enorm waardeer (al wil ik weer benadrukken dat dit niks zegt over arbeidsomstandigheden).

Het is überhaupt het eerste jaar dat er merken in de lijst zitten die boven de 60% uitstijgen. Hoewel er ook bij hen nog heel veel te verbeteren valt, is dat natuurlijk goed nieuws. Veel merken in de lijst zijn gestegen in hun score, met als grootste verbeteraars Dior (22%), Sainsbury’s en Nike (21%), New Balance (18) en Marc Jacobs (17%). Het gemiddelde van alle merken is een stijgingsscore van 9%. De conclusie is dan ook dat merken daadwérkelijk steeds transparanter worden en luisteren naar de kritiek van zowel de consument als activistische instanties. Dat is fantastisch nieuws!

 

Fashion_Transparency_Index_2019_results

 

Natuurlijk heeft de lijst ook een onderkant. Die bestaat uit merken die in geen enkel opzicht openheid geven over hun beleid, de manier waarop (en waar en door wie) ze produceren. Vijf onderzochte merken scoorden 0%. Elie Tahari, Jessica Simpson, Mexx, Tom Ford en Youngor, een Chinees herenmerk. Hoe ze het flikken weet ik niet, maar als je het voor elkaar krijgt om voor 0% transparant te zijn, ben je toch wel echt een hele rotte appel. Maar ook merken als Chanel, Valentino, Versace, Armani, Longchamp en Michael Kors staan in de beruchte rij van merken met een transparantiescore van 0-10%. Dat kan in 2019 écht niet meer en het zegt veel over hun onwil om te veranderen. Transparantie naar de consument, duurzaamheid en een goed leven voor hun medewerkers boeit ze simpelweg niet. Het valt me tegen van grote modehuizen die oorspronkelijk bekend staan om hun pionierende rol in de mode.

 

“Merken als Chanel, Valentino, Versace, Armani, Longchamp en Michael Kors staan in de beruchte rij van merken met een transparantiescore van 0-10%. Dat kan in 2019 écht niet meer en het zegt veel over hun onwil om te veranderen. Het valt me tegen van grote modehuizen die oorspronkelijk bekend staan om hun pionierende rol in de mode.”

 

Over het algemeen kan gesteld worden (ik ga nu heel erg generaliseren, sorry – ik ben geen onderzoeker ;)) dat veel merken ré-de-lijk hun policies delen, en wat ze van plan zijn. Dit gedeelte van de Index scoort over het algemeen redelijk hoog (de merken hierboven daargelaten). Makes sense to me, want je plannen delen is nu eenmaal het makkelijkste gedeelte binnen transparantie. Daadwerkelijk bewijs leveren van waar je precies mee bezig bent, is een stuk moeilijker. Op het gebied van ‘traceability’ (het overzicht op je productieproces: waar komt alles vandaan, waar wordt het gemaakt en door wie precies?) wordt dan ook heel slecht gescoord, wat pijnlijk duidelijk wordt in de size van de paginalijst. Deze springt namelijk ineens van een liggend naar een staand formaat, omdat de lijst van nihilscorende merken enorm is. Hetzelfde geldt voor de lijst van ‘know, show & fix’ (wat doe je daadwerkelijk aan de labour en environmental issues in je keten en hoe kun je dit bewijzen?). Júist de onderdelen die ik heel belangrijk vind.

Nu is het makkelijk om daarover te oordelen, maar door mijn werk bij Kuyichi heb ik geleerd dat een 100% score ook wel heel moeilijk is. Denk eens na uit hoeveel verschillende facetten, schakels, mensen, spullen en plekken een productieproces bestaat en hoe complex het is om dat 100% gecovered in kaart te brengen. Ook voor duurzame merken is dat nog steeds een uitdaging, omdat je simpelweg niet altijd 100% op je productieketen kunt zitten (zo zijn wij ook niet 24/7 in de fabriek om te checken hoe alles gaat, dat kan gewoon niet). Maar een score van 0-10% kan gewoon écht niet meer, laten we eerlijk zijn. Ik maak me er ook boos over. Ik vind alleen dat we wél de nuance moeten blijven bewaren in onze blik.

 

De Fashion Transparency Index is ontwikkeld als tool om te checken wat merken eerlijk delen over de manier waarop ze omgaan met het milieu en mensen. En het werkt, merken veranderen erdoor. Dat is fantastisch.

 

Sarah Ditty, de dame van Fashion Revolution die medeverantwoordelijk is voor het rapport, zegt dat er nog veel werk te verzetten valt. Het goede aan de lijst is dat er duidelijk progressie in zit; in zowel de media-aandacht die ervoor komt als de stappen die merken daardoor maken. Ik zie dat het voor merken belangrijk is om positief in de lijst genoemd te worden; het zorgt voor grote wereldwijde media-aandacht voor je merk, ook als je negatief scoort. Alle grote platforms schrijven erover, van The Guardian tot Vogue. De druk om te veranderen wordt steeds groter. En daarom veranderen merken ook. Langzaam, maar waar. De Fashion Transparency Index is ontwikkeld als tool om te checken wat merken eerlijk delen over de manier waarop ze omgaan met het milieu en mensen. En hoewel dit nog steeds niets zegt over duurzaamheid en arbeidsomstandigheden, is meer transparantie dé essentiële stap om deze zaken hierna wél aan te pakken. Met transparantie komt tenslotte verantwoordelijkheid. En hoe meer consumenten weten, hoe kritischere vragen ze kunnen stellen en hoe meer merken moeten veranderen. Het gaat langzaam de goede kant op. En dat vind ik geweldig.

 

Fashion_Transparency_Index_2019_1

 

Deze wil ik je nog meegeven: je hebt transparantie en je hebt transparántie

Hoewel ik dit artikel met bovenstaande wilde afsluiten, wil ik nog een kleine toevoeging doen. En namelijk dat je op twee verschillende manieren naar transparantie kunt kijken. De Fashion Transparency Index focust zich op de vindbaarheid en openheid van merken over de manier waarop ze werken. Het zegt niks over hoe ze zichzelf naar de consument toe presenteren. Een merk kan in complexe documenten vrij veel informatie geven, maar naar de consument nog steeds heel vaag doen en zichzelf duurzamer neerzetten dan het is. Een voorbeeld hiervan is voor mij H&M. De modeketen komt goed uit de transparency test en door wat ik allemaal heb geleerd weet ik ook dat H&M van alle grote spelers – volgens mij – de beste stappen maakt, maar een superduurzaam merk is het niet. En toch presenteert H&M zich naar de consument de laatste tijd veel teveel als een superduurzame pionier (zie mijn artikel over de Conscious collectie). Het merk maakt stappen, maar het is er nog láng niet. Dat vind ik niet transparant en zelf naar greenwashing ruiken. Neem de campagne voor de Conscious Exclusive 2019 collectie. Daar staat letterlijk: “dress for a sustainable future. Broek: € 14,99”. Die broek wordt duurzaam genoemd omdat hij is gemaakt van een duurzaam materiaal. Verder is er niks duurzaams aan (geen eerlijke productie, ver weg geproduceerd, etc.). Je kunt nóg zoveel naslagwerken creëren als merk; de gemiddelde consument gaat dat echt niet lezen. En als je jezelf dan neerzet als hele duurzame speler, terwijl je dondersgoed weet dat je daar nog niet bent, vind ik je niet transparant. Zo. Nuff Said.

 

Bekijk de Fashion Transparency Index 2019 hier

 


 

De foto’s bij dit artikel zijn afkomstig van Fashion Revolution en te vinden in de Fashion Transparency Index 2019.

______

De beste sustainable fashion inspiratie in je inbox?

Schrijf je in voor de gratis WSS newsletter en ontvang elke twee weken het laatste nieuws uit de duurzame modewereld, inspirerende merken, kritische blikken op de kledingindustrie, brand guides, kortingscodes en ander moois. Gewoon lekker makkelijk in je mailbox 🙂