Filosofie
Note to self: een innerlijke training in tevredenheid

Note to self: een innerlijke training in tevredenheid

Het is ware kunst. En een 100% match met m’n idealen. Ik was op slag verliefd. Alweer twee jaar geleden is het, dat de onbetaalbare jas van m’n stoutste dromen me voor het eerst confronteerde met intense, dubbele gevoelens. Enerzijds ervaarde ik de grootste modeverliefdheid uit m’n leven. Anderzijds schaamde ik me voor mezelf dat ik die droomjas zo graag wilde bezitten. Onlangs kreeg mijn onbereikbare verliefdheid weer een opleving. En dat deed me beseffen: ik moet afscheid nemen van ‘mijn’ jas, die nooit de mijne zal worden. En dat is oké. Een innerlijke training in tevredenheid.

 

 

Het is najaar 2018. In mijn zoektocht naar mooie duurzame merken ontdek ik een (voor mij) nieuw merk. Zazi Vintage. Opgericht door een méga inspirerende vrouw, Jeanne de Kroon, vanuit haar droom om mensen te inspireren om weer de liefdevolle connectie aan te gaan met hun kleding en vakmanschap – en eigenlijk met elkaar. Prachtig, en vertaald naar de állermooiste jassen die je maar kunt bedenken. De Suzani coats uit Oezbekistan, ambachtelijk met heel veel liefde en respect gemaakt, van 100% vintage Suzani en geüpcyclede schapenvacht. De prijs: € 1490. Heftig. Niet oordelend naar de prijs an zich –  er staat een price break down op de productpagina en die snap ik, een kunststuk mag ook wat kosten – maar vergeleken met mijn eigen portemonneetje. Ik vond de Rafaella wrap coats ook prachtig. Nog steeds €890.

 

Het was al belachelijk dat ik mezelf überhaupt toestond om zó verliefd te worden op deze jassen, want het was voorbestemd om uit te monden in verdriet. Dat wist ik. Toch bleef ik kijken en mijn liefde voeden. Ik verzon steeds meer redenen om toch ooit zo’n jas te kopen. “Het is een enorme investering, maar hij is zó mooi, die ga je je hele leven dragen. De cost per wear zal meevallen”. “Je bent na vier jaar keihard werken éindelijk vol voor je missie gegaan. Van je eerste salaris mag je jezelf best een keer een once-in-a-lifetime cadeau doen. Dat doen heel veel mensen”. “Dit is een kunststuk dat je aan die groene muur in je slaapkamer gaat hangen. Voor kunst is de prijs niet zo hoog”. “Als je er langzaam voor spaart en elke maand iets opzij legt, wordt het een waardevolle les in beter leren sparen”.

 

Ik schrok van wat de jas – midden in mijn duurzame modereis – bij me losmaakte. Holy shit Sara, dat je dit nog in dit stadium kunt voelen. Want hoe perfect-ie ook is, hij staat in geen énkel opzicht in verhouding met wat ik financieel kan missen, of mijn prioriteiten als ik uitzoom in het leven.

 

 

 

 

Tijd om een pas op de plaats te maken met een filosofische reminder. Ik lees in mijn vaste pakket van teksten van Lao Tze, Henry David Thoreau, Epicurus en Seneca. Om laatstgenoemde te quoten:

 

“Volgend thema: bezit en kapitaal. De grootste bron van menselijke zorgen. Kijk maar eens naar alle andere dingen die ons benauwen (sterfgevallen en ziekten, angsten en verlangens, pijn lijden, grote inspanningen) en vergelijk ze met de ellende die we hebben door geld. Dat laatste weegt duidelijk zwaarder. Daarom moeten we bedenken dat iets kwijtraken veel erger is dan het niet bezitten. Dan beseffen we dat je bij armoede minder angsten hoeft te doorstaan, doordat je ook minder kans op schade loopt.” – Seneca – Innerlijke Rust

 

En zo is het ook, denk ik. Duurzaamheid en tevredenheid gaan hand in hand. Sterker nog, ze kunnen niet zonder elkaar. Dit verhaal zegt voor mij iets over de diepgeworteldheid van de verlangens die velen van ons al hun hele leven opgelegd krijgen door de context waarin wij leven. We worden structureel gek gemaakt om onze status te vergroten en zoveel mogelijk te bezitten. Succes is maakbaar, luxe belangrijk (en fakebaar) en ‘if you want it, you can get it’. Maar als we altijd maar meer willen, wanneer houdt het op?

 

Geen enkel bezit kan geluk vergroten. Ook niet zo’n mooie jas. Ik kijk er nog steeds graag naar en ik laat me ten diepste inspireren door het verhaal van het merk. En mócht ik ooit in de positie komen dat ik zo’n prachtig merk als Zazi kan supporten, zal ik dat waarschijnlijk heroverwegen. Maar voor nu neem ik liefdevol afscheid van mijn verliefdheid. Het is goed zo, en dat meen ik. Geluk is niet te koop. Gelukkig worden we door een tevredener mens te worden. Dat (her)besef is een bevrijding. Niet ‘if you want it, you can get it’, maar ‘if you stop wanting it, you will get it all’. Alles is binnen handbereik. Als je het maar stopt te willen. –

 

Met dit stuk wil ik je – en mezelf – inspireren om heel bewust na te denken over verlangens, hoe je daarin je eigen balans kunt vinden en wat je (jezelf vertelt dat je) nodig hebt om gelukkig te zijn. Dit wil echter niet zeggen dat ik je wil afhouden van consumeren. Er zit namelijk ook een andere, belangrijke kant aan dit verhaal: met geld kunnen we mooie initiatieven supporten en zo samen strijden voor een positieve verandering in de kledingindustrie. We moeten de impact hiervan ook niet onderschatten. Het gaat erom dat we hier allemaal onze eigen, bewuste balans in vinden. Life is a balancing act, after all.

 

 

Meer lezen over filosofie en tevredenheid? Deze boeken inspireren mij enorm:

 

Daodejing – Lao Tze
Walden – Henry David Thoreau
Innerlijke rust – Seneca
De weg naar vrijheid – Lammert Kamphuis
De weg – Michael Puett

Fotocredits
Alle foto’s bij dit artikel zijn afkomstig van en eigendom van Zazi Vintage, één van de mooiste, meest inspirerende duurzame kledingmerken die ik kan. Wauw. Wauw. Wauw. Als je kunt, support ze. Want ze maken de wereld écht een stukje mooier.

______

De beste sustainable fashion inspiratie in je inbox?

Schrijf je in voor de gratis WSS newsletter en ontvang elke twee weken het laatste nieuws uit de duurzame modewereld, inspirerende merken, kritische blikken op de kledingindustrie, brand guides, kortingscodes en ander moois. Gewoon lekker makkelijk in je mailbox 🙂