Sara's duurzame reis
De waardering van het oude: een ode aan die lievelingstrui

De waardering van het oude: een ode aan die lievelingstrui

Je kun hem met goed fatsoen eigenlijk alleen thuis dragen – en dan enkel als je geen gezelschap en een goede reden hebt: ineens heb je het heel koud; je voelt je niet zo lekker; je hebt net een lange wandeling gemaakt, het regende, je hebt gedoucht en kun nu lekker knus binnen blijven.

Ooit was hij prachtig, viel hij fraai om je lijf, de boorden mooi rond de armen gespannen. Nu is hij aan alle kanten uitgelubberd en gaan hangen, en de boorden krullen naar buiten; in de linkeroksel zit een gat.

Toen je hem net had, droeg je hem die heerlijke middag in Kopenhagen; je had hem aan op de avond dat je erachter kwam dat x een affaire had; hij is vanuit een andere stad met je meeverhuisd; je hebt hem eens na een spontane zwempartij over je naakte lichaam aangetrokken; hij heeft als kussentje gefungeerd tijdens een vlucht naar Singapore; hij heeft je bijgestaan tijdens het blokken voor je examen; een van je minnaars heeft ooit met de mouwen je polsen vastgebonden. Al die herinneringen leven voort in de trui. Als je je neus erin begraaft en diep inademt, keer je naar al die momenten terug. Het is heerlijk om hem aan te hebben als je opgekruld op de bank tv-kijkt. Alleen de mensen van wie je echt houdt, zullen je in die trui kunnen betrappen.

Door middel van de trui herleven we sleutelmomenten in ons leven. Het is een transitioneel voorwerp dat ons in onze ontwikkeling bijstaat, niet tijdens het opgroeien van kind tot volwassene, maar van volwassene tot bejaarde.

“Zonder het met zoveel woorden te zeggen,
hoop je dat ook jij zult worden gewaardeerd zoals deze trui;
dat er iemand is die diezelfde gevoelens voor jou koestert,
en je niet alleen je gerafelde en gehavende lichaam
en karaktertrekken vergeeft
maar juist in die redenen
steeds meer van je gaat houden.”

De trui biedt tegenwicht aan de – doorgaans veelvuldig voorkomende – neiging voorwerpen die hun oorspronkelijke waarde hebben verloren, af te danken. Hij draait het om: in plaats van een steeds groter wordende teleurstelling wordt hij stilletjes aan een vergaarbak voor liefde. Zonder het met zoveel woorden te zeggen, hoop je dat ook jij zult worden gewaardeerd zoals deze trui; dat er iemand is die dezelfde gevoelens voor kou koestert, en je niet alleen je gerafelde en gehavende lichaam en karaktertrekken vergeeft, maar juist in die redenen steeds meer van je gaat houden. Je hoop dat diezelfde tederheid, waar je met behulp van een sjofele oude trui een glimp van kunt opvangen, ook jou ten deel zal vallen.

 

IMG_0172_1200

Ik heb deze mooie tekst niet zelf geschreven (was het maar waar ;)) – hij komt uit het boek ‘Kleine Genoegens’, een uitgave van The School of Life (je vindt het hier). Een heel leuk boek over het waarderen van het kleine; het lezen waard! Én een heel leuk boek om iemand cadeau te doen.

Ook ik heb zo’n oud, lelijk rotding
dat eigenlijk mijn lievelingstrui is

Zo. Eh… nou! Dit is dan mijn lievelingstrui. Een inmiddels súper oud, gruwelijk lelijk vodje met vlekken (ik moet toegeven: hij heeft het voor elkaar gekregen om er op de foto zelfs nog beter uit de zien dan in het echt). Ooit was-ie wit, met zwarte strepen. Nu is hij een soort-van-viezig-grijs, met donkergrijze, oneven strepen. Ik kocht hem alweer zo’n acht jaar geleden bij Mango – een merk waar ik inmiddels bewust niet meer koop – en destijds had hij een geweldige, ietwat oversized pasvorm. Ik droeg hem aan de lopende band, het liefst met een simpele, zwarte skinny jeans en loafers, rode lippenstift. Na een tijdje werd hij lelijker. Het wit werd grijs, door het vele wassen en dragen begon hij uit te rekken en toen ik een keer ging verven en klussen in het arme ding heel snugger van me, kwamen er óók nog vlekken op. Maar ondanks dat-ie zo oud en lelijk is dat ik hem alleen nog maar binnen draag, en alleen mijn vriend hem nog ziet arme Robin hou ik van dit fijne ding. Hij heeft zóveel met me meegemaakt en het voelt inmiddels heerlijk vertrouwd om hem op een gare weekenddag thuis te dragen. De zin dat ik in de tekst hierboven groot heb uitgelicht, raakt me. Ik herken me erin. Ik kan alleen maar hopen dat mijn vriend me later, als ik net zo oud en lelijk ben als die trui, alleen maar meer waardeert om de awesome herinneringen die we samen hebben. En eigenlijk gun ik alles en iedereen hetzelfde. De aantrekkingskracht van een mooie, nieuwe buitenkant zal altijd interessant blijven, tuurlijk. En toch zit ik na het lezen van bovenstaande tekst weer opgekruld in dit lieve oudje op de bank, héél veel waardering voor ‘m te hebben. Ik hou van je, lelijkerd!

______

De beste sustainable fashion inspiratie in je inbox?

Schrijf je in voor de gratis WSS newsletter en ontvang elke twee weken het laatste nieuws uit de duurzame modewereld, inspirerende merken, kritische blikken op de kledingindustrie, brand guides, kortingscodes en ander moois. Gewoon lekker makkelijk in je mailbox 🙂