Inmiddels is het alweer even geleden dat-ie weer als een bom insloeg: de sale. Het is dé tijd van het jaar waarin überfashionista’s gefocuster zijn dan ooit en fast fashionhersentjes overuren maken. Portemonnees met vele flappen vliegen in het rond en ineens lijkt het, héél even, alsof het weer picobello gaat met onze economie. Ik ervaar de sale doorgaans als één groot slagveld. Vroeger zat ik de dagen ervoor altijd op het puntje van mijn stoel en als het dan eindelijk zo ver was, spendeerde ik urenlang pagina’s af, op zoek naar koopjes. Cos, Asos, Topshop en Mango moesten er allemaal aan geloven. Bij Zara sloeg ik vooral toe tijdens de tweede en derde afprijzingen, waarin ik zonder doel naar binnen ging en weer naar buiten liep met een topaankoop (sporadisch), een mwa-het-gaat-wel-maar-het-is-lekker-goedkoop-top of gelegenheidskleding die ‘echt nog wel eens van pas zou komen’.

Maar dat was vroeger. Inmiddels ben ik veranderd. Gelukkig maar; ik moet er niet aan denken dat ik nog steeds dat modemeisje van destijds zou zijn. Nu koop ik alleen nog maar bij merken waar ik achter sta en ik koop minder kortetermijnkleding (trendgevoelig en van lage kwaliteit). Ik denk veel na over wat ik écht mooi vind en wat niet, wat ik vaak ga dragen (ik houd altijd de ‘30x dragen regel‘ van Livia Firth in mijn achterhoofd), hoe en door wie het is gemaakt en waarvan. Met zo’n mentaliteit zou je zeggen dat de sale een piece of cake voor me zou zijn. Mwa… dan kan ik je nu uit die droom helpen, want zover is het nog lang niet. Ergens in mij zit namelijk nog steeds dat kopen-kopen-kopenmeisje van weleer, en ze heeft er een handje van om rond de sale periode mijn gedachten over te nemen en me de pijnlijke bevestiging te geven dat ik op het gebied van consuminderen nog een hele weg heb te gaan. Maar moeilijk is het wel. Ja, de SS16 sale was weer een ware battle en ik heb gestreden als een malle. Sale vs Sara, hoe verliep dat de afgelopen maand eigenlijk?

IK KAN BIJNA DE HELE STAD EN VRIJWEL ALLE WEBSHOPS OVERSLAAN. ERGENS WEL LEKKER.

Een voordeel dat ik alleen nog maar fair fashion koop, is dat ik zo ongeveer de complete stad en vrijwel alle webshops kan overslaan. Want tsja, ik ‘mag’ toch bijna niks meer van mezelf kopen bij 95% van de merken. En als je Zara, H&M (los van de Conscious lijn), Mango, COS, Topshop, Weekday, &Other Stories moet overslaan van jezelf, is een retourtje Kalverstraat een saaie bak ellende. De stad weerstaan, zelfs als je in de hoofdstad van ons land woont, is dus easy as pie. Ook de meeste webshops krijgen me niet te pakken, want zelfs de Asos sale is ineens niet meer zo interessant. Yey!

DE TIENTALLEN SALEMELDINGEN OP SOCIAL MEDIA MAKEN ME HONGERIG

Hoewel ik social media echt wel waardeer (oké, soms dan), zie ik ze tijdens de sale als puur vergif. Al dagen van tevoren worden we gek gemaakt met sale countdowns en ik kreeg zelfs een aantal meldingen dat als ik me in zou schrijven voor de nieuwsbrief van het merk, ik nog eerder toegang zou hebben tot de sale. Ik voelde me opgehyped. Heel erg. Hoewel ik het niet wilde, merkte ik dat het toch (ai, ik vind dit echt pijnlijk om toe te geven) een hongerig jachtdier in me opriep. Na elke melding vertoonde ik een Pavlovreactie: hop, even doorklikken en rondkijken in de sale, onder het mom van: “tóch effe kijken, hoor. Zomaar”. En dat is eigenlijk al gek. Gelukkig blijft het vooral bij kijken, want ik kan mezelf goed bij zinnen roepen. De fast fashion merken kan ik uiteindelijk met gemak weerstaan. En ook op fair gebied valt de schade mee: ik bestel een jas die ik al langer op het oog had voor de helft bij First of August en een simpele jeans bij Acne. Ik ken het model (en ik weet dus dat het heel mooi valt) en ik had nog een donkerblauwe jeans nodig. Ik beslis voor beide dat ze met gemak aan de ’30x dragen regel’ voldoen en bij het typen van dit artikel sta ik nog steeds achter mijn keuze.

Edit: oja… hehe… Ik heb ook nog een tasje besteld bij Matt & Nat, deze triplet bag. Ik heb er lang over getwijfeld, want ik had tenslotte al 2 dingen gekocht, maar tegelijkertijd had ik dit exemplaar al een tijd op het oog en wist ik dat hij waarschijnlijk hierna uit de collectie zou gaan. Achteraf ben ik blij dat ik het heb gedaan, want ik gebruik hem zo vaak (30x dragen? Ook check!)!

Mijn sale-aankopen. Het valt me mee.

IK WEERSTOND MIJN ALLERGROOTSTE VERLEIDING

Tijdens de hele saleperiode was er één moment waarop mijn innerlijke dramaqueen even haar momentje pakte en gedachten als “WAAR BEN IK MEE BÉÉÉZIG :'(” en “IK MOET NU IETS KOPEN, IK GA HET DOEN!!!” door mijn hoofd schoten. Wanneer dat was? Hehe… ehm… ja… in de *kuch* COS winkel. Ik ging met mijn vriend mee om een aantal mooie t-shirts voor hem te zoeken (hij koopt daar nog wel en dat moet hij lekker zelf weten). Om bij de mannenafdeling te komen, baanden we ons een weg door één groot graaimuseum van goedgesnede, betaalbare artworks: truien die een lust voor het oog zijn (au), fan-tas-tische jassen met een prachtige, oversized pasvorm (boehoe) en tops en jurkjes in de mooiste kleuren (:'( :'( :'( :'( :'(). Gatverdamme! Ik wou dat ik heel stoer kon zeggen dat het me niks deed, maar ik moet bekennen dat ik op dat moment baalde van mijn eigen principes. Ik voelde me onrustig en ik was echt een beetje jaloers op alle vrouwen die naar hartelust in de rekken doken. Ik wilde het ook. Zo graag… maar ik deed het niet! En toen ik weer met lege handen buiten stond, voelde ik me opgelucht. Een gevoel dat meer voldoening geeft dan wanneer ik was gezwicht. BAM! Ik kan het wel!

FAIR FASHION MERKEN HEBBEN VEEL MINDER EN EEN VEEL MINDER HEFTIGE SALE

Het scheelt ook voor mijn portemonnee dat veel fair fashion merken minder sale hebben. Logisch: vanuit hun standpunt dat we minder zouden moeten consumeren, maken ze voornamelijk vrij basic collecties, die langer meegaan. Alleen de meer trendy items die écht niet populair zijn, worden met korting verkocht. En dan niet met 50% korting, maar met 30%. En héél soms 50%, maar dan heb je echt geluk. Als superverwende consument vind ik dat jammer, want ik merk dat ik gewend ben aan megakortingen en afprijzingen van wel 70% na 3 weken. Ik word al niet meer warm van 30% korting en mijn inner consumer vindt het zelfs een beetje een ‘lame’ afprijzing. Belachelijk, als ik erover nadenk: zo verwend! Gelukkig zorgt het er wél voor dat ik de sale minder interessant vind en dus minder geld uitgeef.

IK BEN ZÓVEEL KRITISCHER GEWORDEN!

Wat me het meest positief opvalt aan mijn salegedrag, is dat mijn bewustere instelling wel degelijk invloed heeft op hoe ik kledingstukken beoordeel. Ik merk dat ik veel, véél kritischer ben geworden. In de Nanushka sale zie ik diverse stukken die ik heel mooi vind, maar die net niet perfect zijn (en nog steeds best prijzig). Voorheen zou ik ze dan gewoon gekocht hebben, maar nu weiger ik iets te kopen dat ik niet helemaal perfect vind.

Mijn vintage jeans aankopen van de afgelopen tijd. Hmmmm that’s a lot…

IK BEN WEL HELEMAAL LOSGEGAAN OP HET GEBIED VAN VINTAGE JEANS

Oké, het is niet salegerelatereerd, maar wel een gevalletje ‘koopdrang’: hoewel vintage en tweedehands jeans natuurlijk een hele duurzame keuze zijn, heb ik de afgelopen maand 2 Levi’s 501 jeans (deze en deze) en 2 jeansshorts gekocht (en een vintage jurk (deze!) en tweedehands korte, linnen shorts, maar dat terzijde. Daarvoor ben ik lange tijd geen mooie vintage jeans tegengekomen, die ook nog eens betaalbaar waren. En toen liep ik er ineens tegenaan en heb ik genoeg ingeslagen voor de komende tijd. Het scheelt dat ik vintage kocht, maar het zijn er wel héél veel.  Oeps.

Overall ben ik erg tevreden. Tuurlijk, ik ben er nog niet en ik weet dat ik me hier en daar toch een beetje heb laten verleiden, maar als je weet waar ik vandaan kom, zou je trots op me zijn. De buit is een jas, een jeans en een tas. En daarnaast ben ik natuurlijk helemaal losgegaan op vintage jeans en heb ik één simpel wit t-shirt gekocht, maar that’s it. En geen sale craziness. Sale SS16 vs. Sara… het moge duidelijk zijn: I WIN! Kinda… 🙂