Je kent ze wel: fashion queens die in het bezit lijken te zijn van een toverstokje. Of zo’n ezel die muntjes poept als je aan z’n staart trekt. Op de één of andere mysterieuze manier verdienen ze bakken met geld, ze zijn altijd aan het shoppen en ze hebben een superluxe garderobe die onuitputterlijker is dan de tas van Mary Poppins. Ik ben niet zo’n vrouw. Ik bulk niet bepaald van het geld en mijn garderobe is een rommelige compilatie van goedkopere net-niet-stukken. € 450,- is voor mij dan ook héél veel geld. Écht heel veel. Ik heb nog nooit zo’n ziek bedrag – want dat is het wel, wees eerlijk – uitgegeven aan iets modegerelateerds. Tot nu toe. Want ik heb mezelf tegoed gedaan aan hele basic enkellaarsjes van Acne.

Ja, ze zijn enorm standaard. Ze hebben ‘gewoon’ een klein hakje, een subtiel puntje en zijn van stevig leer. Typisch van die schoenen waarvan iedereen die ik ken zou zeggen: “Zoiets hebben ze ook gewoon bij H&M voor een euro’tje of 30!” Maar voor ‘zoiets’ doe ik het niet meer! Want ‘zoiets’ betekent ‘lelijke rip-off’. De betreffende laarsjes zaten voor het moment van aankoop al enkele maanden in mijn hoofd. Ik hou júist van hun eenvoud. Voor mij zijn ze perfect.

Ze zijn het startpunt van een nieuwe garderobe. Één van (hopelijk) prachtige basic stukken. Liever een flinke investering in perfectie (waar ik bovendien nog jaren van ga genieten en die ik kapot ga dragen), dan tien keer zoveel net-nietjes, waar ik ook net-niet-blij van word. En daarom heb ik, na vier maanden wikken en wegen, de knoop doorgehakt.

VIJF KEER MINDER KOPEN,
MAAR DAN WEL PERFECT

En wow, wat ben ik er blij mee. Ik koester ze. Ik houd van ze. En elke keer als ik ze aanheb – het liefst elke dag – voel ik me een prinsesje. Wat voelt het goed om iets te dragen dat je echt écht ECHT heel mooi vindt. Bovendien heb ik er veel moeite voor gedaan en dat geeft veel voldoening. Want nogmaals: voor mij is dit echt een grote investering. En ik ga meer van dit soort investeringen doen. Vijf keer minder kopen, maar dan wel perfect. Ja, dat zullen vaak hoge bedragen zijn. Toch ga ik het doen, ook al verklaart de hele wereld me voor gek. Een ander geeft het uit aan een motor of drank. En een ander weer aan goede bergschoenen (want op de één of andere manier is dat dan ineens wél zoveel geld waard, “omdat ze zo goed zijn”). Ik ben Sara en ik heb € 450,- uitgegeven aan een paar schoenen. En daar ga ik me lekker niet voor schamen.