Tot enkele maanden geleden waren tampons er gewoon. Ze waren niet bijzonder. Als je me toen had gevraagd of ik er ooit over zou gaan schrijven, had ik waarschijnlijk “Nee joh! Hoezo?” geantwoord. Ik vind het noodzakelijke rotdingen. Ik ben dankbaar dat ze bestaan naast maandverband (want dat nóóit! De horror…), ik ben blij wanneer ik ze niet hoef te gebruiken en als het moet, zijn ze verdomd handig. Verder interesseerden ze me niet.

Steeds meer horror rondom tampons

Tót enkele maanden geleden. Want ineens verschenen er aan de lopende band verschrikkelijke verhalen op het internet. Verkeerd tampongebruik bleek (mede) tot iets heel engs te leiden: er bleek zoiets te bestaan als een ‘Toxic Shock Syndrome’ (TSS). Een voormalig model was er haar been door kwijtgeraakt en in september kopte Vice.com dat een 13-jarig marig “died after using a tampon”. Toch niet zo oninteressant, die tamponwereld. Nu heeft TSS niks met Yoni te maken, maar je snapt dat vanaf dat moment mijn tamponradar aansprong. Ik wist niet dat ik ‘m had.

“Toxic free tampons”.
Wait. What?
Zit er normaal GIF in?

Kort daarna ging mijn nieuwe radar nog een keer af. Ik las een stukje over Yoni, een ‘nieuw’ Nederlands tamponmerk. En twee woorden vielen me op. “Toxic. Free.” Wait. What? Zit er normaal gif in mijn tampons? Stop ik al bijna vijftien jaar met regelmaat chemicaliën in mijn vagina? Genoeg redenen om iets verder in de tamponwereld te duiken. In een TED-X Talk van Yoni hoorde ik dat reguliere tampons van katoen wordt gemaakt. Nu weet ik dat niet-biologisch katoen een ware chemicaliënbom is. Eerst wordt de katoen ermee volgespoten om het te verzwakken, zodat het vervolgens de belangrijkste, tweede chemicaliënregen beter in zich op kan nemen. Ook worden reguliere tampons gebleekt met chloor. Hoewel dat niks zegt over de exacte hoeveelheid chemische shit in zo’n klein tamponnetje, weet ik dat ik het niet meer in me wil hebben. Gewoon, voor de zekerheid. Wie weet wat het op langere termijn aanricht – het kan niet goed zijn.

De oprichtsters van Yoni ontdekten dat er zelfs geen organisch alternatief bestond. Vreemd, toch? Vanuit dit inzicht is Yoni ontstaan. Helemaal biologisch en vrij van gif en chemicaliën, want, zoals ze het zelf zeggen: “Chemicals are not for pussies.” Well said, ladies.

De praktische zaken

In gebruik merk ik geen enkel verschil met reguliere tampons. Helaas is de verpakking nog wel van plastic. Op de website zegt Yoni echter dat ze dit zo snel mogelijk willen oplossen, maar wegens gebrek aan een biologisch alternatief (biologische verpakking viel uit elkaar) zijn ze daar nog druk mee bezig. Ach, een merk hoeft ook niet perfect te zijn. Ik vind het al fantastisch dat ze naar een beter alternatief streven.

Je betaalt wel wat meer dan reguliere tampons: voor een medium verpakking van Yoni (16 stuks) betaal je bij Etos € 4,10. Voor dezelfde verpakking van Etos huismerk en O.B. betaal je respectievelijk € 1,05 en € 1,74. Dat scheelt nogal wat, maar wat is nou € 3,- per maand, als je daarmee veel beter voor jezelf zorgt? Iedereen moet het voor zich weten, maar hoeveel of weinig het er ook zijn; geen chemicaliën meer voor mijn down there!