Sara's duurzame reis

Bye bye, stuff – mijn eerste stap richting minimalisme (+ ik verkoop!)

Door Sara Dubbeldam

Op August 30, 2018

Spullen… wat hebben we er veel van. Veel teveel. Ook ik heb door de jaren heen ontzettend veel verzameld. En niet alleen waardevolle spullen. Ook heel veel “Gewoon leuk”-spullen, “Voor je weet maar nooit”-spullen, “Ook zo lullig om het weg te doen”-spullen, “Heeft toch wel wat emotionele waarde”-spullen, “Op zich wel handig, soort-van”-spullen en ga zo maar door. De laatste tijd ben ik bezig met minimaliseren. Ik denk veel na over wat ik écht nodig heb om gelukkig te zijn en wat niet. De conclusie: veel spullen voegen helemaal niks toe in mijn leven. Tijd om er afstand van te doen!

Minder bezitten (en alleen de dingen overhouden die je écht gelukkig maken) geeft zoveel meer rust! Dus weg met alle rotzooi!

Al een tijdje ben ik bezig met minder kopen en minder bezitten. Ik ben ervan overtuigd dat gelukkig zijn (toch wel het hoogste wat we kunnen nastreven, toch?) niet afhankelijk is van spullen; het is een mindset. Ik zei het al in het startschot van mijn No Buy Challenge: ik wil me niet focussen op het vergroten van mijn rijkdom (status en materieel), maar op het vergroten van mijn tevredenheid. We hebben niet veel nodig om gelukkig te zijn, als we maar waarde hechten aan de juiste dingen.

Wat dus begon als een No Buy Challenge, heb ik in korte veel verder doorgetrokken in mijn leven. Ik heb deze tijd voor mezelf omgedoopt tot een “declutter my life”-tijd, waarin ik weer even bewust terugga naar wat ik het allerbelangrijkst vind en alle overbodige rotzooi weg wil doen. De afgelopen weken heb ik veel over minimaliseren en decluttering gelezen (drie interessante boeken: ‘Filosofie voor een weergaloos leven’ van Lammert Kamphuis, ‘Verlangen naar minder’ van Jelle Derckx en ‘Opgeruimd’ van Marie Kondo) en dat gaf me genoeg munitie om aan de slag te gaan met mijn bezittingen. Tijd voor De Grote Opruiming.

Ik ben begonnen aan
De Grote “Does it spark
joy?”- Opruiming

Met Marie Kondo in mijn hoofd ben ik aan de slag gegaan met opruimen. In haar boek omschrijft ze hoe je per categorie álle objecten moet verzamelen en stuk voor stuk door je handen moet laten gaan, waarbij je jezelf de vraag stelt: “does it spark joy?” (word ik er écht gelukkig van? Voegt het écht iets toe aan mijn leven?). Ik deed het eerst met mijn kledingkast, toen met mijn andere spullen. En geloof me, als je dit bij álle spullen doet, zul je versteld staan van hoeveel er eigenlijk weg kan. Marie Kondo benadrukt dat je de spullen echt door je handen moet laten gaan om de energie te voelen van de waarde die ze voor je hebben. Dat werkte zó goed bij mij, ik heb nergens lang over na hoeven denken. Wel kwam ik erachter hoeveel rotzooi ik eigenlijk heb van bepaalde categorieën:

Papier

Ik werd gék van alle papieren die ik tegenkwam. Van aantekeningen en hand-outs van cursussen en gekopieerde stukken uit boeken tot oude ansichtkaarten, formulieren, oude verpakkings- en schoenendozen, gebruiksaanwijzingen, magazines, half volgeschreven notitieboekjes (waar ik nooit meer in ging kijken), stapels blanco papieren, brieven, you name it. Veel papieren die we bewaren, hebben helemaal geen waarde meer – die hebben ze allang aan ons gegeven. Weg ermee. In een stampvolle vuilniszak.

Boeken

Net als veel andere mensen vind ik het aangezicht van een volle boekenkast leuk. Gezellig enzo. Maar ook veel van mijn boeken hebben hun waarde allang aan mij gegeven. Wat heb ik nog aan een Escher plaatjesboek (waar we nooit meer in kijken), (inmiddels kan mijn vriend dat allang), ‘Conceptdenken’ (ook check), ‘Brand experiences’ (uit 2008, terwijl de branche intussen enorm is veranderd), thrillers die allang gelezen zijn, kookboeken die ik nooit gebruik… Een groot deel heb ik naar de kringloop gebracht en naar van die gratis DIY-uitleenbibliotheekjes die je in Amsterdam op straat vindt. Een aantal boeken die ik toch wat meer van waarde vind, verkoop ik hieronder voor nette prijsjes via mijn Tictail shop.

Miscellaneous troep

Mijn god, wat had ik toch veel random troep. Ik kwam allerlei sleuterhangers tegen, lelijke broches, oude plastic sieraden die ik ooit voor een themafeest had gekocht, oude sleutels waarvan ik géén idee meer had waar ze voor waren, ontwikkelde foto’s die eigenlijk helemaal niet zo leuk waren, labeltjes, stekkertjes, zes kaartspellen, een sombrero, stiften, vouwblaadjes, schroefjes, knoopjes, kwasten, verf, bijna een dozijn aan 3D-brillen… Je kunt alles wel bewaren voor je-weet-maar-nooit, maar voor-je-het-weet heb je dozen vol troep (zoals hieronder). Weg ermee, tenzij het écht van waarde is.

Verzorgingszooi

Ik denk dat dit een bekende categorie is voor veel vrouwen: verzorgingsproducten. Ik bewaarde ze altijd lekker uit het zicht in een stampvolle la. Van bulkpartijen als resultaat van het veelvuldig inslaan (“MEER KOPEN IS KORTING! En het komt toch wel op!” – yeah, right) tot mierzoet ruikende producten die ik ooit als cadeautje had gekregen en waarvan het zonde voelde om zomaar weg te gooien. Van tandenborstels die ik eigenlijk veel te zacht vond tot oude lippenstiften in kleuren die me helemaal niet stonden. Weg ermee; een opluchting.

Specifieke categorieën: stoffen tasjes en oude tijdschriften

Ook waren er specifieke categorieën waar ik écht even kritisch doorheen moest. Zoals die van stoffen tasjes, die ik in een vaste opbergdoos bewaar. De laatste tijd merkte ik al dat-ie steeds moeilijker dicht ging. Toen ik ze ging tellen, kwam ik uit op 25(!) stuks. Veel teveel; ik had er wel 5 van Episode Vintage, heel veel tasjes die ik via WSS van merken had gehad, van evenementen, you name it. Ik heb alleen de 10 beste gehouden. In verschillende formaten en diktes: een paar grote stevige en een aantal lichtgewicht, mini-opvouwbare kleintjes.

Ook oude tijdschriften moesten het ontgelden. Tuurlijk kan het leuk zijn om er een paar te bewaren uit ‘die goeie ouwe tijd’, maar om nou alle Elle’s en Vogue’s uit mijn abonnementtijd te bewaren omdat het mogelijk over 40 jaar leuk is om te kijken hoe de mode destijds was, is natuurlijk onzin (en al helemaal in het digitale tijdperk). Weg ermee!

Dit voelt zó goed! Het is echt een proces en ik ben er nog lang niet klaar mee…

Ik had wel verwacht dat het goed zou voelen om al die spullen weg te doen, maar dat het ZO.ONTZETTEND.BIZAR.HEERLIJK. zou voelen, had ik écht niet gedacht. Wat een heerlijk gevoel! Mijn appartementje (dat helemaal niet groot is, ook al denkt iedereen dat altijd door de slim uitgekaderde outfitfoto’s ;)) is opgeruimder en minder druk, ik voel meer rust omdat al die spullen op de één of andere manier toch energie van je vragen. En ik ben nog steeds bezig met spullen weg doen, ik zie dit echt pas als het begin. Maar wat levert het me veel op, ik zou niet meer terug willen naar mijn hoardermentaliteit. Ik geloof oprecht dat ik met deze heerlijke “declutter my life” periode een nieuwe fase van mijn leven in ga. Één waarin leven vanuit de (mijn!) essentie nog belangrijker wordt en waarin consumeren een kleinere rol speelt. Probeer het ook eens!

Ik verkoop een aantal mooie fashion items en andere spullen (boeken!) waar je misschien nog wat aan hebt

Allemaal in hele goede staat en op de Tictail pagina voorzien van hun persoonlijke verhaal en waarom ik ze (soms met pijn in m’n hart!) weg doe. Ze verdienen een gelukkige, nieuwe eigenaar! Ik verkoop de producten hieronder, maar dat is niet alles; in mijn Tictail shop vind je nog meer!