Alweer anderhalve maand geleden begon ik mijn allereerste No Buy Challenge. De afspraak met mezelf: minimaal 3 maanden lang ga ik geen kleding kopen. Niet nieuw, niet tweedehands. Niet per se om duurzamer te leven (al is dat méér dan mooi meegenomen); vooral om mezelf te leren om meer tevreden te zijn. Ik heb al zat kleding. Genoeg, zelfs! Inmiddels ben ik alweer op de helft. Time flies! Tijd voor een tussenstand…

De reden van mijn No Buy Challenge is belangrijk voor me. Want hoewel ik alweer 2,5 jaar bezig ben met verduurzamen, voel ik nog steeds wel eens die irritante drang om iets nieuws te kopen. Dan ben ik mijn kleren zat, er komen weer nieuwe trends voorbij die ik interessant vind, ik ontdek een mooi merk waar ik graag iets van wil hebben of ik wil gewoon ‘iets’ kopen omdat ik dan even een gelukkig gevoel denk te ervaren. Hoewel ik dat opgejaagde gevoel al een stuk (misschien wel 80%) minder ervaar dan vroeger, wil ik er helemaal vanaf. Ik ben het zat. Extra aankopen gaan me helemaal niet gelukkig maken, dat is een illusie. Bovendien: ik heb al genoeg.  “Wat een onzin, zo’n challenge” denk je nu misschien, “dan koop je toch gewoon niks meer? Wees gewoon sterk!”. Tsja, zo werkt het dus niet bij mij. Soms moet ik mezelf wat harder pushen om mezelf een levensles bij te brengen. Works for me!

Het ging me boven verwachting goed af. Wat blijkt: jezelf bij de les houden met een flinke dosis goeie mind-inspiratie doet wonderen. Houdt je scherp!

En wat was het een interessante eerste anderhalve maand! Het scheelde dat ik al snel 1,5 week op vakantie ging naar Frankrijk. Camperend langs riviertjes en badend in rust is het niet zo moeilijk om jezelf los te maken van mode, winkels en verleidende media. Op vakantie droeg ik vaak hetzelfde en weinig poespas. Ook de rest van de tijd ging het me boven verwachting goed af, en dat komt niet alleen door de hittegolf (hoewel het wel hielp: dan heb je tenslotte weinig zin om over kleding na te denken en wil je gewoon iets luchtigs dragen). Wat mij écht heeft geholpen, is dat ik deze maand heel veel heb gelezen. Elke dag nam ik ’s middags bewust de tijd om een uurtje naar m’n vaste grasveldje aan het water te lopen, m’n kleedje uit te rollen, een goed boek te pakken (non-fictie, waar ik ook nog iets aan heb) en de wereld om me heen te vergeten. Mijn leeslijstje:

•  Verlangen naar Minder (door Jelle Derckx, over minimalisme en bewuster leven – lees hier mijn review)
•  Filosofie voor een Weergaloos Leven (door Lammert Kamphuis, echt zó’n aanrader!)
•  The life-changing magic of tidying up (door Marie Kondo)
•  The subtle art of not giving a fuck (door Mark Manson)
•  Teh van Knorretje (door Benjamin Hoff)

Ik merk dat lezen over onderwerpen als minimalisme, geluk, opruimen, rust en jezelf zijn me sterker maken. Daardoor wordt het een stuk gemakkelijker om te onthouden wat je écht belangrijk vindt. Ik denk dat dit mijn grootste tip is voor mensen die dit ook willen proberen: houd jezelf scherp met mind-inspiratie, daardoor is het veel gemakkelijker om zo’n challenge vol te houden. En niet alleen dat, het bracht me nog meer. Zo heb ik de allergrootste schoonmaak óóit gehouden (thanks, Jelle en Marie Kondo!) in mijn huis en ontzettend veel spullen weggedaan. Een aantal kledingstukken, boeken en andere spullen zet ik binnenkort op mijn Tictail account. Het voelt bevrijdend om veel spullen weg te doen. Cut the crap, weg met ballast uit m’n leven. Ja, dit was een intense maand in mijn hoofd. En het fijne is: ik ben nog lang niet klaar met minimaliseren. To be continued…

Wat me verbaasde: ik ging helemaal niet meer mixen & matchen, maar juist ‘lekker makkelijk’ dezelfde combinaties dragen. Next level tevredenheid (voor mijn doen, dan)!

Ook gebeurde er iets interessants in de manier waarop ik met mijn garderobe omging. Van tevoren dacht ik dat ik door deze challenge veel meer uit mijn huidige garderobe zou willen halen en veel meer zou gaan mixen en matchen. Maar dat gebeurde helemaal niet. Integendeel zelfs; ik merkte dat ik veel sneller naar een aantal gouden combinaties greep, die nog heel simpel waren ook. Een zomerjurk met espadrilles, muiltjes of slippertjes, een simpele jeans met een simpel zwart t-shirt of een blouse. En elke dag weer dezelfde sieraden van Neinties erbij. Denk in ‘Winning Teams’ bleek me veel meer rust te geven dan de onrust om maar te ‘moeten’ experimenteren. Waarom zou ik elke keer een andere combinatie moeten maken als ik er een paar heb waar ik me fantastisch in voel? Voor wie zou ik dat doen?

Ik merk dat mijn ontdekkingstocht naar meer tevredenheid er niet alleen tot leidt dat ik minder nieuwe spullen wil kopen, maar óók dat ik meer tevreden ben in combinaties. Ik voel dat mijn drang naar het nieuwe steeds meer wegebt en dat vind ik onwijs interessant. Het enige dat ik nog aan me voel knagen, is dat ik een klein beetje druk voel vanuit When Sara Smiles. Ik krijg vaak reacties van mensen die zeggen dat het ze inspireert dat ik de veelzijdigheid van items laat zien, door ze op allerlei manieren te combineren. Maar ik merk juist dat ík er veel rust uit haal dat ik me helemaal niet meer bezig hoef te houden met veelzijdigheid. Tegelijkertijd voel ik me nog wel geroepen om anderen daar wél mee te inspireren, want blijkbaar ligt er een behoefte. Ook merk ik dat het in public bezig zijn met mode  – ook al wil ik het niet – voor een druk zorgt om fashion wise interessant te blijven. Ik wil de komende tijd gaan kijken hoe ik dat kan blijven doen, zonder de vernieuwing op te zoeken. Een mooi, nieuw experiment!

So far so good… benieuwd naar de tweede helft. Die is tenslotte altijd een stuk moeilijker.

Ik vind mijn challenge onwijs interessant. Het herinnert me eraan dat onze relatie met kleding en vooral hoe dat resulteert in (overbodig) kopen, vaak weinig over identiteit zegt en júist veel zegt over hoe we ons tot de buitenwereld willen verhouden. En die bewustwording is nu heel belangrijk voor me. Tuurlijk wil ik er goed uit zien, maar hoeveel kleding ik heb of hoeveel verschillende, interessante combinatie ik kan maken bepaalt niet wie ik ben, waar ik mijn zelfwaardering uit haal en wat ik bijdraag aan de wereld. Deze challenge is daar een prachtige spiegel voor en ik ben benieuwd naar de tweede helft. De eerste helft is tenslotte altijd het makkelijkst. Als dat het nieuwe seizoen eraan komt, komt mijn behoefte aan vernieuwing misschien ook weer op gang. Ik ben benieuwd hoe ik daarmee omga. En ik ben benieuwd of die Winning Teams misschien niet tóch een beetje gaan vervelen. Of misschien gaat het me wel makkelijk af en verleng ik m’n challenge wel. Who knows – heb zo’n gevoel dat het nu pas echt gaat beginnen…